W roku 1976 przyszły autor "Zatroskanej koloratki" odpowiedział na wewnętrzny głos: "Pójdź za mną" i rozpoczął drogę przyjaźni z Tym, który ponad dwa tysiące lat temu powołał do istnienia swój Kościół. W roku 1982, po przyjęciu święceń kapłańskich, stał się małym trybikiem tej Instytucji. W roku 1986 roku przeszedł do stanu świeckiego i od tej chwili Kościół ukarał go suspensą, pozbawiając wszystkich praw wynikających z mocy święceń. Ludzki wyrok nie mógł mu jednak zabrać przyjaźni z Chrystusem, który był zawsze kimś bardzo ważnym w jego życiu! Przez prawie trzydzieści lat nieustannie odczuwał Jego bliskość, obdarzony cudem pięknej miłości, której historię opisał w pierwszej swojej książce pt. "Zakochana koloratka". Teraz do rąk czytelników trafia druga książka Kryspina Krystka pt. "Zatroskana koloratka. Pasterze i najemnicy", w której ukazuje drogi tych, którzy kiedyś, podobnie jak on, usłyszeli głos: "Pójdź za mną". W pierwszej części książki – "Za murami seminarium" – opartej o osobiste wspomnienia, ukazuje życie młodych ludzi w świecie hermetycznie zamkniętym, w którym, pod okiem moderatorów, budują swoje powołanie do służby Bogu i ludziom. Obraz ten zmusza do zadania pytania: czy seminarium w takim kształcie przygotowuje dobrych pracowników Winnicy Pana? Druga część, zatytułowana "Drogi i bezdroża Kościoła", to refleksje nad historią tej Instytucji, którą przed wiekami powołał Jezus z Nazaretu i przekazał swoim pomocnikom w sutannach. Trzecia część – "Wywiad" zawiera wizję autora, która jest tylko literacką fikcją. Ale czy utopijną…? A może należałoby ją uznać za konieczną przyszłość Kościoła, aby nie stał się tylko skansenem przeszłości? Najważniejszym pytaniem […] jest: Ile w obecnej Instytucji, która mieni się spadkobiercą tradycji pierwszego Kościoła, jest faktycznie Chrystusowego Kościoła pierwszych lat?...(http://www.empik.com/zatroskana-koloratka-pasterze-i-najemnicy-krystek-kryspin,p1113082107,ksiazka-p)

Iran nowoczesnych ajatollahów stanowi zaproszenie do egzotycznego kraju i jest adresowany zarówno do uczestników wycieczek organizowanych przez biura podróży, jak i turystów indywidualnych. Dokładnie opisuje najważniejsze i najciekawsze miejsca. Odpowiada na pytania: Jak dobrze zorganizować pobyt w Iranie? Jak obniżyć koszty takiego wyjazdu? Jak zmniejszyć ryzyko zagrożeń występujących w podróży? Książka łączy cechy przewodnika i poradnika, ale nie ogranicza się do elementów praktycznych. Autor w ciekawy sposób porusza historię Iranu, jego kulturę i obyczajowość. Dzięki skrupulatnie sporządzonej liście czytelnik dowie się, co koniecznie kupić, gdzie i za ile. Rozdział poświęcony kuchni ukaże bogactwo irańskich smaków, a w słowniczku można znaleźć najbardziej przydatne słowa i zwroty, które znacznie ułatwią komunikację w kraju nowoczesnych ajatollahów. Przede wszystkim pozycja ta odsłania współczesność Irańczyków. Jak pisze sam autor: "Eksperyment irański wciąż trwa i w wiek dojrzały wkroczyło pokolenie, które urodziło się już w Republice Islamskiej. Społeczeństwo jest młode i mało kto pamięta zarówno Szachinszacha, jak i ojca rewolucji, Imama Chomeiniego. Irańczycy jednak wciąż pozostają wierni jego słowom […]. Owszem, piją colę, islamską czy licencyjną, jedzą pizzę i spaghetti, żelują włosy i malują paznokcie. Jednak ci młodzi ludzie zachowują głęboką wiarę i dumę narodową ze swojego kraju"...(http://www.empik.com/iran-nowoczesnych-ajatollahow-przewodnik-mielczarek-zbigniew,p1119608998,ksiazka-p)