Publikacja „Nieznane twarze Koszalina. Miejsca, których już nie ma” prezentuje archiwalia związane z nieistniejącymi już w mieście obiektami, miejscami, lokalizacjami. Archiwalia z zasobu Archiwum Państwowego w Koszalinie zostały znacząco wzbogacone dzięki zbiorom prywatnym Zbigniewa Wojtkiewicza, który udostępnił pocztówki, zdjęcia, a także druki ulotne związane ze „starym” Koszalinem. Część swoich zbiorów Zbigniew Wojtkiewicz przekazał wcześniej do zasobu Archiwum Państwowego w Koszalinie, gdzie przechowywane są w zespole Zbiór Zbigniewa Wojtkiewicza. Przy przygotowaniu publikacji skorzystano również ze zgromadzonych w tym zespole materiałów archiwalnych oraz z cennych artefaktów...(http://www.koszalin.ap.gov.pl/promocja-publikacji-nieznane-twarze-koszalina-miejsca-ktorych-juz-nie-ma/)

„Oni i ja” – Najwybitniejsi w moim życiu – to książkowy debiut Danuty Rogalskiej z Koszalina, która tak w jednym zdaniu zamieszczonym na tytułowej stronie określiła to, co czytelnik znajdzie na stronach książki: „Moje spotkania z najlepszymi i najwybitniejszymi ludźmi w tym dziwnym, nietypowym dla przeciętnego człowieka świecie kultury.” Książka zadedykowana jest córce Monice, wnuczce Leili, oraz tym wszystkim niezwykłym ludziom, których autorka spotkała na swojej drodze. Zanim Danuta Rogalska rozpoczęła tą swoją nietuzinkową przygodę z tymi najlepszymi i najwybitniejszymi pracowała m.in. w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie jako kierowniczka w biurze organizacji widowni. To tam poznała znanego reżysera – Tomasza Zygadłę od którego wszystko się zaczęło. Potem były wizyty w Warszawie, które wraz z upływem czasu skutkowały tym, że grono wybitnych ludzi, których poznawała wciąż się powiększało. Dzięki swojej pracy i determinacji w swoich działaniach szybko stała się osobą rozpoznawalną w tym twórczym środowisku. Ze strony różnych instytucji padały prośby i życzenia, a ona krok po kroku realizowała je. I właśnie w towarzystwie tych najwybitniejszych odwiedzała wiele różnych miejsc na terenie całej Polski. Były to szkoły, biblioteki, domy kultury, zakłady karne. Na stronach książki autorka opisuje najciekawsze historie, które współtworzyła. Pośród znanych, opisanych osób są takie nazwiska jak: Jerzy Kamas, Michał Bajor, Artur Barciś, rodzina Damięckich, Paweł Deląg, Jarosław Jakimowicz, Kazimierz Kaczor, Emilian Kamiński, Laura Łącz, Piotr Machalica, Wojciech Malajkat, Jan Nowicki, Marian Opania, Cezary Pazura, Katarzyna Skrzynecka, Dorota Stalińska, Karol Strasburger, Jan Wieczorkowski, Zbigniew Zamachowski, Wiktor Zborowski, Cezary Żak. Autorka wymienia także takich artystów jak: Jerzy Bończak, Zofia Merle, Dariusz Kordek, Bożena Dykiel, Olaf Lubaszenko, Teresa Lipowska, Andrzej Nejman, Małgorzata Potocka, Magda Stużyńska, Michał Żebrowski, Magdalena Zawadzka, Edyta Jungowska, Paweł Wawrzecki, Joanna Trzepiecińska. Istotnym walorem książki jest rozdział „Oni – Ci najwybitniejsi o mnie”, w którym znajdują się teksty o autorce (opatrzone w większości autografem) napisane przez takich twórców jak: Michał Bajor, Mateusz Damięcki, Kazimierz Kaczor, Laura Łącz, Dorota Stalińska, Wiktor Zborowski. „W mojej galerii” – to kolejna część książki w której znajdują się zdjęcia na których czytelnik będzie miał możliwość rozpoznać takich artystów jak: Janusz Anderman, Dariusz Kordek, Olaf Lubaszenko, Zofia Merle, Andrzej Nejman, Radosław Pazura, Joanna Trzepiecińska, Paweł Wawrzecki, Elżbieta Zającówna. Całość, poprzedzona słowem wstępnym napisanym przez autorkę wzbogacona jest dużą ilością czarno-białych zdjęć będących pamiątką wielu niezwykłych chwil...(http://www.krywaj.pl/sklep/ksiazki/436-oni-i-ja-9788366638877.html)

W bogatej dzielnicy Koszalina, na Rokosowie, umiera nestorka niezwykle majętnego rodu Fabiańskich. W wielkim domu panuje ceremonialna żałoba. Przygotowania do pogrzebu interesują całe miasto, ale jeszcze bardziej rozpalają wyobraźnię, nie tylko bezpośrednio zainteresowanych, zapisy testamentu. Starsza pani dobiegała setki i jej śmierć była, delikatnie rzecz ujmując, oczekiwana. Pozostał wielki majątek do podziału... Bożena, twarda i przebojowa dziennikarka reprezentująca lokalne media, zarówno radiowe jak i drukowane, kocha kawę i szpilki, a do tego ma niezwykły dar. Znajduje tematy tam, gdzie nikt by się ich nie spodziewał. Jednym słowem, wścibia nos nie tam, gdzie powinna. Godne i rzetelne opisanie uroczystości pogrzebowych to jej dziennikarski obowiązek, jednak spotkanie z rodziną zmarłej budzi w Bożenie pewne wątpliwości. Pozornie nieistotne szczegóły z ich otoczenia zasiewają w dziennikarce kolejne ziarna niepokoju. Czy Malena Fabiańska umarła z przyczyn naturalnych? Kto mógłby zyskać na jej przedwczesnym odejściu? I dlaczego wydaje się, że zadawanie pewnych pytań wiąże się z niebezpieczeństwem? Odpowiedź nie będzie wcale oczywista...(https://lenaczyta.pl/Testament-p431217)

Edycja źródłowa, poprzedzona wstępem merytorycznym, poświęcona działalości Wojewódzkiego Komitetu Obywartelskiego „Solidarność” w Koszalinie w kampanii wyborczej do Sejmu i Senatu w 1989 r. Obchodzona w 2019 r. 30. rocznica pierwszych częściowo wolnych wyborów w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej stała się pretekstem do szeregu przedsięwzięć naukowych, związanych z badaniami nad tym zagadnieniem. Celem jednego z tych projektów, realizowanego wspólnie przez szczeciński oddział Instytutu Pamięci Narodowej i Archiwum Państwowe w Koszalinie, stało się przedstawienie działalności Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Koszalinie. Od 10 maja 1989 r. (oficjalna inauguracja kampanii wyborczej) do 4 czerwca 1989 r. (pierwsza tura wyborów do parlamentu) struktura ta, jak również podporządkowane jej nieformalnie komitety rejonowe, miejskie i gminne, przeprowadziła zakończoną sukcesem, w postaci wprowadzenia do Sejmu i Senatu dwóch posłów i dwóch senatorów, kampanię wyborczą na terenie województwa koszalińskiego. Zadano tym samym klęskę Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i jej sojusznikom...(https://ipn.gov.pl/pl/publikacje/ksiazki/141377,Wojewodzki-Komitet-Obywatelski-Solidarnosc-w-Koszalinie-w-1989-roku-Edycja-zrodl.html)