Było ich 316. Elita wyszkolona do zadań specjalnych. Został jeden. Po latach opowiada jak było naprawdę. Czy jesteśmy gotowi go usłyszeć? Nowa książka autorów głośnego wywiadu rzeki ze Stanisławem Likiernikiem „Made in Poland“ (Nagroda Historyczna Tygodnika Polityka). – Zgadza się pan z sentencją wieńczącą monument Cichociemnych: “Słodko i pięknie jest umierać za ojczyznę”? – Nie słyszałem gorszej sentencji. Życie jest piękne. Nie śmierć. Dziewięćdziesięciopięcioletni Aleksander „Upłaz” Tarnawski – żołnierz Armii Krajowej wyszkolony w Wielkiej Brytanii i zrzucony do Polski 1944 roku w sam środek wojennego piekła – to ostatni żyjący cichociemny. Duet Emil Marat i Michał Wójcik przeprowadził z nim rozmowę w swoim stylu – zaangażowanym, bezpośrednim, ludzkim i nieco zaczepnym. Dzięki nim poznajemy Aleksandra Tarnawskiego, którego nie sposób nie polubić. Oto żołnierz-ikona, który mówi, że nie lubi zabijać. Sceptyczny bohater, który zamiast zastrzelić przypadkowo napotkanego sowieckiego pilota – rozmawia z nim i dzieli się jagodami. Legendarny wojownik, który nie znosi patosu. Kombatant uczulony na mitotwórstwo. Towarzysząc Tarnawskiemu na wojennym szlaku ze Szkocji przez Nowogródczyznę do Warszawy, poznajemy kawałek wojennej rzeczywistości oczami człowieka trzeźwego i sceptycznego, który zarejestrował w pamięci nie tylko legendarne akcje jak z filmu, ale też przypadkowe śmierci, rozpacz, nudę i rezygnację. Dzięki temu Ostatni jest jak klisza cudem ocalała z wojennej pożogi – daje poczucie obcowania z namacalnym wręcz faktem, historycznym szczegółem. Jednym słowem – z prawdą: Nie atakowaliśmy. Tylko żeśmy uciekali. Mała różnica. Po ciemku nie widać. Autorzy przeplatają rozmowę własnymi esejami historycznymi, dbając o to, aby opowieść Tarnawskiego osadzić w kontekście. Przyglądamy się biografiom legend podziemia, takim jak Prawdzic czy Ponury, wreszcie – zataczając daleki łuk – wracamy do płonącej, powstańczej Warszawy, tej samej którą pamiętamy z Made in Poland. Laureaci Nagrody Historycznej Tygodnika Polityka wypracowali własną, inteligentną formułę literacką, skutecznie odświeżającą nasze wyobrażenia o przełomowych wątkach polskiej historii wojennej. Oddając głos naszym narodowym bohaterom, przywracają ich losom ludzki wymiar i sprawiają, że żywy obraz minionego świata wyłania spod spiżowej powłoki mitów: - Nie miał pan ochoty ginąć za Polskę? - A wiecie, że jakoś nie...(http://www.matras.pl/ostatni-historia-cichociemnego-aleksandra-tarnawskiego-pseudonim-uplaz,p,253990)

Po wrześniowej klęsce wymyka się Sowietom. Wraca do okupowanej Polski trzy lata później jako cichociemny zrzucony na spadochronie. W strukturach AK zostaje najlepszym na świecie ekspertem od fałszerstw i podróbek. Jego lewe papiery ratują życie setek żołnierzy i kurierów zbrojnego podziemia. W Powstaniu Warszawskim walczy, gdzie tylko można – Starówka, Żoliborz, Puszcza Kampinoska. W niewoli zostaje adiutantem generała Tadeusza „Bora” Komorowskiego. Uwolniony przez Amerykanów, decyduje się na powrót do komunistycznej Polski, aby jako architekt wspomóc odbudowę Warszawy. Projektuje m.in. Trasę W-Z, plac Konstytucji i Marszałkowską Dzielnicę Mieszkaniową. Gdyby na kanwie jego życia powstał scenariusz filmu – w hollywoodzkiej fabryce snów pewnie odrzucono by go jako absurdalnie nierealistyczny. Ale Stanisław „Agaton” Jankowski istniał naprawdę. I pozostawił fantastyczne, sensacyjnie napisane wspomnienia, które są zarazem jednym z najcenniejszych źródeł historycznych tego okresu...(https://aros.pl/ksiazka/agaton-z-falszywym-ausweisem-w-prawdziwej-warszawie)