Lisa i jej kilkuletnia córeczka Anouk mieszkają na uboczu. Któregoś dnia w ich domu pojawia się nieproszony gość, a wtedy życie zamienia się w koszmar. Kim jest obcy mężczyzna? Czego od nich chce? Każda kolejna godzina odsłania coraz bardziej przerażającą prawdę, a dom, wydawałoby się, bezpieczne schronienie, staje się więzieniem…Lisa za wszelką cenę pragnie chronić swoją córkę. Światełko nadziei daje jej świadomość, że ktoś widział, co się stało w jej domu. Dlaczego jednak świadek nie poinformował policji? Zdaje się, że nie ma ucieczki z tej matni…(http://www.matras.pl/bezpiecznie-jak-w-domu,p,196581)

Najważniejsza holenderska nagroda dla powieści kryminalnej – Gouden Strop. Ponad 200 000 sprzedanych egzemplarzy. Powieść zekranizowana w Holandii. Iris, młoda prawniczka i samotna matka, z trudem stara się pogodzić pracę z opieką nad trudnym w wychowaniu synkiem. Ray, skazany za zamordowanie młodej kobiety i jej córeczki, odsiaduje wyrok w zakładzie psychiatrycznym. Twierdzi, że jest niewinny. Na pierwszy rzut oka nic ich nie łączy. Do chwili, kiedy Iris dokonuje szokującego odkrycia. Ryzykując karierę, postanawia dowieść niewinności Raya. Nie przeczuwa, jak bardzo osobiście zaangażuje się w tę sprawę. I że jej prywatne, niebezpieczne śledztwo ujawni prawdę, której wolałaby nie poznać: że całe jej życie oparte jest na kłamstwie…(http://www.empik.com/dziewczyna-w-ciemnosci-pauw-marion,p1128147064,ksiazka-p)

Jej mąż był przestępcą. Teraz ona musi wejść w tę rolę, aby ochronić swoją rodzinę. Choć doskonale orientuje się w środowisku amsterdamskiej mafii, to pragnie, aby przyszłość jej dzieci wyglądała inaczej. Kiedy Carmen van Walraven-de Rue odkrywa, że jej mąż odgrywa w tym półświatku większą rolę, niż odważała się przyznać przed samą sobą, zmusza go, aby z nim zerwał. W chwili, gdy wydaje się, że ich życie zaczyna wychodzić na prostą, mąż Carmen zostaje zamordowany na oczach ich najmłodszego syna. Jakby tego było mało, wszędzie pojawiają się dłużnicy, ktoś szantażuje Carmen, a wymiar sprawiedliwości przypiera ją do muru. Carmen decyduje się stawić im czoła, tak aby nikt więcej nie odważył się atakować ani jej, ani dzieci. Kobieta nie wie już, komu może zaufać, a granice między dobrem i złem ulegają zatarciu. Przenikliwy obraz świata holenderskiej mafii, gdzie podejmuje się bezkompromisowe wybory między rodziną, lojalnością a pieniędzmi spotkał się z na tyle dużym odzewem widzów, by historią Carmen zainteresowali się również twórcy amerykańscy i polscy. Stworzony w Polsce serial przez dwie serie cieszył się bardzo dużą popularnością, a na ekranie mogliśmy podziwiać czołowych polskich aktorów. Pieter Bart Korthuis ukończył holenderską Akademię Filmu i Telewizji. Kontynuował edukację w Mexico City w Centro de Capacitación Cinematográfica. Pisywał utwory dla telewizji, jednym z nich jest Krew z krwi, koncentrujący się na tematyce mafijnej. Obraz otrzymał nominację do LIRY, najbardziej prestiżowej nagrody w Holandii, w kategorii „najlepszy scenariusz”. Jego film The Strongest Man in Holland był z kolei nominowany do nagrody Emmy, wygrał też Prix de Europe jako najlepszy serial telewizyjny...(http://www.matras.pl/krew-z-krwi,p,256146)

Dummie jest przeszczęśliwy. Po pełnej wrażeń podróży znów jest w Egipcie, aby razem z Goosem i Klaasem odszukać grób swego ojca, faraona Achnetuta. Z entuzjazmem rozpoczynają poszukiwania. Ale po czterech tysiącach lat Egipt całkowicie się zmienił i nie sposób odnaleźć grobu Achnetuta. I na dodatek przydarza im się coś strasznego, przez co Goos i Dummie znajdują się w wielkim niebezpieczeństwie... Kolejna zabawna, wzruszająca, lecz przede wszystkim trzymająca w napięciu opowieść o mumii Dummie.

Wyobraź sobie: nazywasz się Goos Guts, jesteś niesłychanie przeciętny i mieszkasz w najnudniejszej wsi na świecie. Pewnego dnia wchodzisz do swojego pokoju, czujesz, że coś cuchnie, rozglądasz się dookoła i dostrzegasz leżącą w twoim łóżku mumię. Co robisz? Tak, jesteś śmiertelnie przerażony, naturalnie. I wtedy zamykasz oczy, liczysz do dziesięciu i już jej nie ma. Ale wyobraź sobie, że po odliczeniu do dziesięciu mumia wciąż tam leży? I do dwudziestu też?! Co wtedy robisz?