Dzieci. Nie mają prawa głosu. Nie mają wyboru. Dorośli posyłają je do najcięższych prac. Nikogo to nie dziwi. W kominie jest ciemno, duszno i gorąco. George jest mały, a tylko takie dzieci mogą pracować jako czyściciele kominów. Pod sobą ma czarną otchłań. Zapiera się gołymi piętami o cegły. Pełznie w górę. Do światła. Wyciąga rękę ze skrobaczką… Nagle wszystko znika. Nie słyszy własnego krzyku. Nie słyszy głuchego odgłosu, z którym jego ciało uderza o palenisko. Łysa Patience pcha swój wózek kopalnianym tunelem. Dziewczynka boi się bicia, a daje radę szybko przesuwać wagonik z węglem, tylko jeśli wciśnie w niego obie ręce i czubek głowy. Włosy wytarły się tam zupełnie i została tylko goła skóra. Ośmioletni William już czeka przy swoich drzwiczkach. Przepuści wózek i zamknie je najszybciej, jak potrafi. W tych prymitywnych warunkach wentylacja jest kluczowa. Inaczej trujące gazy zabiją wszystkich w kopalni. Po pracy będzie chciał wrócić na górę. Zabłądzi. Świat, jaki znamy, wymyślili wizjonerzy, inżynierowie, genialni naukowcy. Ale zbudowały go małe dzieci. Od Londynu, przez pełną fabryk Łódź, aż po ludne miasta Indii maluchom odbierano dzieciństwo, szansę na edukację i normalny dom. Ich praca była tania, a utrata zdrowia i życia – akceptowalna...(https://aros.pl/ksiazka/dzieci-rewolucji-przemyslowej)

Quinten Aspinall pragnie spełnić obietnicę daną zmarłemu ojcu. Udaje się więc do Kanady, by odszukać rodzeństwo, wysłane do niewolniczej pracy podczas jego pobytu na wojnie. Pracodawca zleca mu przy okazji sprowadzenie swojej bratanicy, która uciekła z kanadyjskim żołnierzem. W nagrodę Aspinall otrzyma własną farmę, dzięki czemu zapewni dom chorej matce i rodzeństwu. Przyjazd Julii Holloway do Toronto okazał się katastrofą. Gdy przybywa pracownik jej wuja i ratuje ją z opresji, dziewczyna postanawia odpłacić się za jego dobroć, pomagając mu w znalezieniu siostry. Jednak druzgocące wieści, jakie właśnie otrzymała, zmienią w jej życiu wszystko. Czy Quinn będzie musiał wybrać pomiędzy połączeniem rodziny a ochroną Julii i własnym szczęściem?...(https://aros.pl/ksiazka/najpiekniejszy-sen)

Przedstawiamy książkę wzbudzającą wielkie emocje Porusza bardzo trudne tematy, dotyczące nie tylko obozów pracy i obozów koncentracyjnych utworzonych przez hitlerowców, ale również próbę rozliczenia się z przeszłością, tematy zadośćuczynienia i odszkodowań dla tych, którzy przeżyli to piekło i miejsc pamięci, będących tak ważnym elementem historii. Okres II wojny światowej to czasy o których wszyscy w jakiś sposób pamiętamy. Jednak często są to tylko szczątkowe informacje. Tak naprawdę po tylu latach w wielu przypadkach bardzo trudno lub nawet nie sposób dotrzeć do wiarygodnych źródeł, ale dla wytrwałych i żądnych ukazania choćby fragmentu prawdy historycznej nadal jest to możliwe. Tak też powstała ta książka… Arno Giese zgromadził materiały źródłowe, docierając do wielu archiwów zarówno tych historycznych, ogólnodostępnych, jak i do tych, do których dotrzeć najtrudniej – prywatnych zbiorów. I choć dane liczbowe i statystyki sporządzone na podstawie dokumentów ukazują mnóstwo okrucieństwa i zbrodni hitlerowskich poprzez pokazanie, jak wielu ludzi straciło życie w obozach pracy, obozach koncentracyjnych lub po prostu zamordowanych czy straconych w zbiorowych egzekucjach, to właśnie historie tych, którzy przeżyli ten czas i opowiadają o tym, czego doświadczyli, poruszają serca najbardziej. Ta książka to nie tylko wspomnienia, ale również przestroga, którą każdy powinien wziąć sobie do serca, by już nigdy nie ucierpiało tyle istnień ludzkich z powodu chorych aspiracji i żądzy władzy…(https://aros.pl/ksiazka/niewolnicy-iii-rzeszy-z-litera-8222p8221-polacy-na-robotach-przymusowych-w-latach-1939-1945)

Czytają: Julia Kijowska, Małgorzata Pieczyńska, Kinga Preis oraz Sylwia Chutnik Wybór i opracowanie: Maria Buko, Katarzyna Madoń-Mitzner, Magda Szymańska Przedstawiamy opowieści kobiet, które przeżyły niemieckie obozy koncentracyjne, pracę przymusową, sowieckie łagry, zesłanie oraz więzienia w stalinowskiej Polsce. To piętnaście pasjonujących biografii z ogromnych zbiorów Archiwum Historii Mówionej Domu Spotkań z Historią i Ośrodka KARTA. Julia Kijowska, Małgorzata Pieczyńska, Kinga Preis oraz Sylwia Chutnik czytają teksty z książki „Przetrwałam. Doświadczenia kobiet więzionych w czasach nazizmu i stalinizmu” (Wyd. DSH, Warszawa 2017). Najstarsze nagranie wykorzystane w książce pochodzi z 1989 roku, a ostatnie z 2012 roku. Opowieści zostały ułożone chronologicznie, według daty aresztowania bohaterek. Aktorki czytają zredagowany i skrócony zapis wielogodzinnych wywiadów biograficznych – język mówiony został przerobiony na język pisany, a zapisane opowieści zostały następnie zinterpretowane przez osoby czytające...(https://aros.pl/ksiazka/przetrwalam-2)

Bez obawy o przesadę można powiedzieć, że dziennik Iwana Czystjakowa ma w literaturze miejsce w jednym szeregu z takimi utworami, jak Opowiadania kołymskie W. Szałamowa, "Archipelag GUŁAG", A. Sołżenicyna, czy "Inny świat" G. Herlinga-Grudzińskiego. Czystjakow, moskiewski inteligent, skierowany z wojska do oddziałów wartowniczych NKWD, spędził w łagrze na jednym z odcinków Kolei Bajkalsko-Amurskiej (BAM) rok - od 9.X.1935 do 17.X.1936. Prowadził tam dziennik, który stanowi, jak dotąd, unikalne świadectwo historyczne. W ogóle wspomnień ludzi, którzy znaleźli się za drutami stalinowskich kolonii pracy, jest niewiele - w tej sytuacji codzienne zapiski z życia Czystjakowa, przedstawiciela załogi oprawców obozu, prowadzone na gorąco w Gułagu, są wyjątkowym dokumentem epoki. Oryginał dziennika znajduje się w archiwum towarzystwa Memoriał w Moskwie. Autor był represjonowany w latach 1937-1938, a na samym początku wojny z Niemcami, w roku 1941, zginął na froncie w obwodzie tulskim.

Książka zawiera trzydzieści obszernych zapisów rozmów w dwóch wersjach językowych; kaszubskiej (oryginalnej) i polskiej (tłumaczenie). Całość ma 416 stron. Wydany w twardej oprawie, częściowo w kolorze. Recenzentem jest wybitny znawca tematyki wojennej profesor Andrzej Gąsiorowski. Wspomnienia ujmują wszystkie najtrudniejsze aspekty wojennych okrucieństw doznawanych przez Kaszubów, zarówno ze strony niemieckiej, jak i rosyjskiej. Ukazują w całej pełni metody działania reżimów, widoczne zwłaszcza dziś w agresji na Ukrainę. Pokazują dramatyczne losy naszych ojców i matek. Podjęty przez autora doktora Eugeniusza Pryczkowskiego trud zebrania oraz przygotowania do druku wspomnień Kaszubów z okresu drugiej wojny światowej ze wszech miar zasługuje na wsparcie. Prezentowana książka jest niezwykle ważna. Przede wszystkim z tego względu, że Kaszubi przez dziesiątki lat po zakończeniu drugiej wojny światowej, w czasie której doświadczyli tak wiele tragicznych często doświadczeń, unikali przekazywania wiedzy o swoich przeżyciach z okresu okupacji. Wiem o tym sam najlepiej, ponieważ zbierałem relacje i wspomnienia z tego okresu od 1973 roku. Kaszubi – ale także szerzej Pomorzanie – niechętnie nie tylko sami pisali ale także niechętnie wspominali o losach swoich, czy swoich rodzin, w okresie okupacji niemieckiej. Wynikało to przez wiele lat z obaw, że ówczesna komunistyczna władza może to wykorzystać przeciwko nim, bowiem istniał cały szereg spraw, będących swoistymi białymi plamami. Należały do nich nie tylko niezwykle złożone i tragiczne sprawy dotyczące wpisu na Niemiecką Listę Narodowościową (Deutsche Volksliste) i w konsekwencji służby w Wehrmachcie ale także cierpienia zadawanego w 1945 r. przez żołnierzy Armii Czerwonej podczas zajmowania terenu Kaszub (głównie gwałtów i morderstw) oraz wywóz Kaszubów do ZSRR (także na Syberię) i tragiczne tam ich losy, a później różne represje ze strony komunistycznej władzy. To negatywne stanowisko Kaszubów do wspomnień zmieniało się dopiero po 1989 r., już w warunkach w pełni suwerennego państwa polskiego, lecz trzeba wyraźnie zaznaczyć, że nie nastąpiło to od razu. Tak więc nie można Autorowi stawiać zarzutu, że dopiero teraz publikuje te wspomnienia, chociaż z pewnością musiało to negatywnie wpłynąć na jakość zawartych w tych wspomnieniach informacji. Czas robi niestety swoje a pamięć ludzka jest niekiedy zawodna. W związku z tym w publikowanych wspomnieniach zdarzają się pewne zniekształcenia. Tak jest jednak zawsze w relacjach i wspomnieniach, bowiem są one źródłami subiektywnymi. Prezentowane wspomnienia mają nadal niezwykle dużą wartość, bowiem są świadectwem nie tylko tragicznych losów Kaszubów w okresie okupacji niemieckiej, ale także wieloletnich konsekwencji ich niezwykle trudnych wyborów, przed którymi zostali postawieni, a które musieli podejmować, nie mając wyraźnych wskazówek, jak mają się zachować. Autor przyjął konwencję wspomnień inspirowanych pytaniami. Bardzo dobry jest pomysł przedstawienia wspomnień w języku kaszubskim i ich tłumaczenie na język polski. Dobrze się też stało, że Autorem tej publikacji jest dr Eugeniusz Pryczkowski, od wielu lat popularyzujący problematykę kaszubską a więc mający nie tylko dużą wiedzę o Kaszubach ale także ułatwiony kontakt ze swoimi rozmówcami, z których część już nie żyje. Należy podkreślić, że dzięki Autorowi pozostaną w pamięci nie tylko ówczesne wydarzenia ale co ważniejsze także towarzyszące im emocje, rozterki i wątpliwości. To głównie w związku z tym chciałbym zachęcić do lektury tej książki...(https://czec.pl/pl/p/Strzal-w-plecy-Szos-w-chrzebt.-Wojnowe-wspomnienia-Kaszebow.-III-dzel/7232)