Dość! – krzyczy Dorota Sumińska, bo jak nikt inny rozumie zwierzęta i z dnia na dzień coraz bardziej nienawidzi ludzkości, która uważa się za ważniejszą od wszystkiego, co człowiekiem nie jest. Zasiada na tronie świata i chce być jego panem. Panem życia i śmierci. Dąży do podporządkowywania sobie innych żywych istot, stanowienia o ich wolności i przestrzeni do życia, godzinach snu, posiłku, wypróżniania się i zażywania cielesnych przyjemności; do zabierania im dzieci; do zmieniania ich życia w piekło. Gdy takie traktowanie dotyczy samego człowieka, bez ogródek nazywamy je zbrodnią, bestialstwem, mordem. A jednocześnie ze zniewolenia i zabijania zwierząt uczyniliśmy dochodowy interes. To książka protest. Książka manifest. Krzyk „suki w ludzkiej skórze” – jak pisze o sobie Sumińska. Do bólu prawdziwy, gorzki i bolesny głos w sprawie zwierząt i ludzi, dobitny niczym Głód Caparrósa...(https://aros.pl/ksiazka/dosc-o-zwierzetach-i-ludziach-bolu-nadziei-i-smierci)

Głod to uczucie, ktore towarzyszy człowiekowi od zawsze. Głodem mozna zastraszac, łamac i unicestwiac. Obecnie na Ziemi zyje niemal 8 miliardow ludzi. Według szacunkow ONZ w 2020 roku liczba niedozywionych wynosiła około 800 milionow. W tym samym czasie zmarnowalismy 1/3 wyprodukowanej zywnosci. W jaki sposob mozemy zapewnic zywnosc tak ogromnej rzeszy ludzi, nie niszczac planety? Jak poradzic sobie z marnotrawstwem w bogatych krajach i jednoczesnie dostarczyc jedzenie mieszkancom biedniejszych rejonow swiata? Anthony Warner czujnie i wnikliwie pochyla sie nad wspołczesnym podejsciem do zmian klimatu, zywnosci ekologicznej i przetworzonej, weganizmu oraz spozywania miesa. Analizuje problemy wynikajace ze sposobu produkcji i dystrybucji zywnosci, a takze z naszych przyzwyczajen konsumenckich. We wszystkich tych obszarach najsłabszym ogniwem okazuje sie czynnik ludzki: niegospodarnosc, korupcja, polityka, uleganie trendom. Nawet lansowany powszechnie zdrowy styl zycia, czyli wszystko, co jest eko, bio i wege, ma drugie mroczne dno i warto sie zastanowic, na ile jest wzorcem racjonalnego postepowania, a na ile ekosciema, na ktora dalismy sie nabrac? Autor nie zostawia nas jednak w poczuciu beznadziejnosci. Wskazuje konkretne kroki, jakie mozemy podjac, by uczynic swiat lepszym dla nas i dla kolejnych pokolen. Zacheca do zmian w codziennym jadłospisie, racjonalnego podejscia do odzywiania oraz patrzenia na rece aktywistom i politykom. Wszystko po to, abysmy za 30 lat wciaz mieli co jesc...(https://lenaczyta.pl/Jak-nakarmic-swiat-nie-niszczac-go-przy-okazji-p34976)

Podobno rewolucja to nie proszona kolacja. Irina Głuszczenko pokazuje, że zmiana w tym, co i jak podaje się na kolację, może mieć równie rewolucyjne znaczenie jak zamach stanu. Bo gastronomia też jest polityczna. W Sowietach od kuchni... Irina Głuszczenko zabiera czytelników za kulisy radzieckiego imperium. Pokazuje "kuchenny" wymiar bolszewickiej rewolucji?-?często pomijany, a przy tym najbardziej dotykający na co dzień zwykłych ludzi. Ustanowienie nowej, kosmopolitycznej kuchni radzieckiej, w której ukraińskie pierożki spotykały się z gruzińskimi szaszłykami; stworzenie podstaw przemysłowej produkcji jedzenia i systemu zbiorowego żywienia opartego na instytucji stołówki? - wszystko to dla radzieckich ludzi było równie ważne jak władza rad, elektryfikacja czy budowa pieców Magnitogorska. Nic dziwnego, że bohater książki, Anastas Mikojan, komisarz przemysłu spożywczego, zyskał miano "ulubionego komisarza ludu". Głuszczenko, szeroko przytaczając dokumenty z epoki, tworzy barwną narrację z historii życia codziennego ZSRR, wymykającą się zużytym "sowietologicznym" kliszom. Domowe jedzenie jest czymś staroreżimowym, zacofanym, burżuazyjnym. Należy z nim walczyć, tak samo jak z innymi przeżytkami starego świata. Zniszczenie idei domowego jedzenia jest konieczne, by wyswobodzić kobietę z kuchennej niewoli. Był nawet plakat ilustrujący, jak to kobieta wyrywa się na wolność, za próg kuchni. Precz z rondlami, patelniami, won z zatęchłego starego świata domowych trosk! Naprzód, ku świetlanej przyszłości pracy i działalności społecznej!

Jedzenie na naszym talerzu to ostatnie ogniwo globalnego systemu produkcji żywności, który prowadzi wprost do zagłady Ziemi. Warto być tego świadomym wybierając się do supermarketu. Zmowa koncernów spożywczych i finansistów doprowadziła do powstania firm-szarańczy, które produkują żywność na masową skalę, jak najmniejszym możliwym kosztem. Jedynym ich celem są szybkie zyski. Rabują zasoby naturalne, aż do całkowitego ich wyczerpania. Zniszczywszy jedno miejsce przenoszą się gdzie indziej, dokładnie tak, jak robi to stado szarańczy. Liberti śledzi największych producentów wieprzowiny – najczęściej spożywanego mięsa; soi – najbardziej poszukiwanego warzywa strączkowego; tuńczyka w puszce – drugiego (po krewetkach) najczęściej sprzedawanego produktu pochodzenia morskiego oraz koncentratu pomidorowego, wyrobu z najpopularniejszego na świecie warzywa. Te produkty stanowią podstawę diety większości światowej populacji, a zarazem przyczynę największych szkód wyrządzanych Ziemi przez przemysł spożywczy. Dziennikarz ostrzega: obecny system żywieniowy jest nie do utrzymania. Pora poważnie się zastanowić, co dalej...(https://aros.pl/ksiazka/wladcy-jedzenia-jak-przemysl-spozywczy-niszczy-planete)