Wstrząsające wspomnienia świadków i uczestników jednej z najbardziej przerażających wojen w kraju określanym Perłą Afryki. Autor ukazuje, jak dziesięć lat po koszmarze wygląda życie na północy Ugandy naznaczonej rebelią rozpętaną przez Josepha Kony'ego w imię... Dziesięciu Przykazań? Książka zdradza, co myślą Ugandyjczycy o trzydziestu latach rządów prezydenta Yoweri Museveniego. Stanowi zapis tego, co mówią ludzie poznawani w drodze - ofiary Bożej Armii Oporu i wojsk rządowych.(http://www.bookbook.pl/reportaz-literatura-faktu/krew-aczoli)

ARKADY RADOSŁAW FIEDLER, ur. w 1945 r. w Londynie. Podróżnik i muzealnik, syn podróżnika i pisarza, Arkadego Fiedlera. Wraz z bratem prowadzi muzeum swego sławnego ojca w Puszczykowie pod Poznaniem, gdzie wybudowali kopię piramidy Cheopsa (w skali 1:23) oraz naturalnej wielkości kopię żaglowca „Santa María”, na którym Kolumb odkrył Amerykę. Arkady R. Fiedler brał udział w sześciu wyprawach wraz ze swym ojcem, a po jego śmierci organizuje wyprawy samotne, m.in. do Peru, Boliwii Ekwadoru i Meksyku. Jest to książka o współczesnych Majach z Meksyku. Czemu brak zdjęć? Bo za zrobienie zdjęcia Majom można zostać ukamienowanym. A jednym z kamieni będzie twój własny aparat. Autor zamieszkał w niewielkiej wiosce. Ponieważ nie mógł fotografować, podglądał życie, dzięki czemu dowiedział się: * że mężczyzna pod żadnym pozorem nie powinien przygotowywać posiłków, bo to uwłacza jego godności; od tego są przecież kobiety; * że tortilla to nie jest taki sobie zwykły placek; jego rodzaj i nazwa zależą od tego, gdzie siedzi jedzący; * że człowiek po pięćdziesiątce jest powszechnie szanowanym starcem i wszystko mu wolno, nawet lżyć po pijaku sąsiadów z wioski; * że trzeba dobrze pilnować figur świętych Marii i Magdaleny, żeby nie zaszły w ciążę. Wojciech Cejrowski...(http://www.matras.pl/majowie-reaktywacja,p,156045)

Książeczka dla dzieci wyjaśniająca prostym, ładnym językiem trudne i poważne słowo: cierpliwość. Milusińscy dowiedzą się z tej sympatycznie zilustrowanej publikacji, że warto doceniać to, co się ma (zwłaszcza przyjaciół) i każdy ma jakieś obowiązki do spełnienia. A rodzicom może ona podpowiedzieć, że o skomplikowanych rzeczach można i należy rozmawiać z dziećmi, używając prostych słów i opisując codzienne, zwykłe sytuacje. Gdy zaczynamy się niecierpliwić, sprawy nie zawsze układają się tak, jakbyśmy tego chcieli. Cierpliwość jest najlepsza...(https://aros.pl/ksiazka/malutkie-mysli-o-cierpliwosci)

Książeczka dla dzieci wyjaśniająca prostym, ładnym językiem trudne i poważne słowo: miłość. Milusińscy dowiedzą się z tej sympatycznie zilustrowanej publikacji, że warto doceniać to, co się ma (zwłaszcza przyjaciół) i każdy ma jakieś obowiązki do spełnienia. A rodzicom może ona podpowiedzieć, że o skomplikowanych rzeczach można i należy rozmawiać z dziećmi, używając prostych słów i opisując codzienne, zwykłe sytuacje. Dzięki swojej rodzinie Ślicznotka zaczyna rozumieć, że można okazywać miłość na wiele sposobów...(https://aros.pl/ksiazka/malutkie-mysli-o-milosci)

Książeczka dla dzieci wyjaśniająca prostym, ładnym językiem trudne i poważne słowo: odpowiedzialność. Milusińscy dowiedzą się z tej sympatycznie zilustrowanej publikacji, że warto doceniać to, co się ma (zwłaszcza przyjaciół) i każdy ma jakieś obowiązki do spełnienia. A rodzicom może ona podpowiedzieć, że o skomplikowanych rzeczach można i należy rozmawiać z dziećmi, używając prostych słów i opisując codzienne, zwykłe sytuacje...(https://aros.pl/ksiazka/malutkie-mysli-o-odpowiedzialnosci)

Książeczka dla dzieci wyjaśniająca prostym, ładnym językiem trudne i poważne słowo: odwaga. Milusińscy dowiedzą się z tej sympatycznie zilustrowanej publikacji, że warto doceniać to, co się ma (zwłaszcza przyjaciół) i każdy ma jakieś obowiązki do spełnienia. A rodzicom może ona podpowiedzieć, że o skomplikowanych rzeczach można i należy rozmawiać z dziećmi, używając prostych słów i opisując codzienne, zwykłe sytuacje. Ślicznotka nabiera odwagi, gdy doświadcza czegoś nowego i innego...(https://aros.pl/ksiazka/malutkie-mysli-o-odwadze)

Książeczka dla dzieci wyjaśniająca prostym, ładnym językiem trudne i poważne słowo: wdzięczność. Milusińscy dowiedzą się z tej sympatycznie zilustrowanej publikacji, że warto doceniać to, co się ma (zwłaszcza przyjaciół) i każdy ma jakieś obowiązki do spełnienia. A rodzicom może ona podpowiedzieć, że o skomplikowanych rzeczach można i należy rozmawiać z dziećmi, używając prostych słów i opisując codzienne, zwykłe sytuacje...(https://aros.pl/ksiazka/malutkie-mysli-o-wdziecznosci)

Kontynuacja przygód Roberta Karcza z "Podziemnego miasta" porywa od pierwszych stron, bo nauczyciel historii nie potrafi żyć spokojnie. To oznacza duże kłopoty i nowe zagadki do rozwikłania...(http://www.matras.pl/miasto-zlodziei,p,262381)

Trzech pasjonatów niekonwencjonalnego wypoczynku, ciekawych egzotycznych zakamarków świata – Halcan Czon (Łysy Wilk), Dżidżik Bawgaj (Mały Niedźwiedź) i Sahaltaj Jama (Brodata Koza), czyli team Czobaja – jedenaście razy w latach 2005-2015 wyprawiało się konno do mongolskiej tajgi. Pod opieką miejscowych przewodników, z biegiem czasu niezawodnych przyjaciół, wędrowali nad rzeki północnej Mongolii, aby łowić ryby w krystalicznych wodach, by korzystać z tego, co natura daje tam w ilościach nieograniczonych. Ich domem był namiot, przed którym siedząc wieczorami, mogli oglądać jak na dłoni Drogę Mleczną i miliardy gwiazd. Poznali i zachwycili się surowymi krajobrazami, ale przede wszystkim zaprzyjaźnili z Mongołami, którzy w ekstremalnie trudnych – z naszego punktu widzenia – warunkach wiodą szczęśliwe życie, z dala od zgiełku „cywilizowanego” świata, obywając się bez współczesnych gadżetów: smartfonów, laptopów, tabletów, iPhone’ów. Ich dzieci są spokojne, uśmiechnięte, zadowolone i nigdy nie marudzą! „Mongolskie historie wilczym pazurem pisane” to książka dla tych czytelników, którzy nie przepadają za spędzaniem urlopu na plaży, zwiedzaniem innych krajów zza szyb konwojowanych autokarów, którzy potrafią odrzucić wygody, umieją odtrącić oferowany luksus, na własne życzenie chcą pozbawić się komfortu, otrzymując w nagrodę niesamowite przeżycia i prawdziwe przygody, na które w „cywilizowanym” świecie nie ma już szans. Wreszcie dla tych, którzy chcą poznać inne kultury, akceptując i szanując ich odmienność...(http://www.empik.com/mongolskie-historie-wilczym-pazurem-pisane,p1163275191,ksiazka-p)

o nie jest zwykły dziennik podróży. Bo też i podróż była niezwykła. Witold Palak (laureat Kolosa) i Dorota Wójcikowska na motocyklu Royal Enfield, zwanym pieszczotliwie Zielonym Osiołkiem, przejechali Indie niemal wzdłuż i wszerz. Przemierzyli Himalaje, pokonali najwyżej położone przełęcze motorowe na świecie, dotarli do trudno dostępnych klasztorów buddyjskich. Ślizgali się na oblodzonych drogach nad przepaścią, pokonywali rzeki w bród, ścigali się z wielbłądami. Uczestniczyli w tradycyjnym weselu w Ladakhu i w uroczystościach pogrzebowych w świętym mieście Mandi. Poznali życie pasterzy Changpa nad jeziorem Tso Moriri, a w szkole na wysokości 4500 metrów uczyli dzieci angielskich słówek. Pomagali w pracach polowych w wiosce ludu Brokpa. Odwiedzili także Złotą Świątynię w Amritsar i miasta-fortece na Wielkiej Pustyni Indyjskiej, aby w końcu, po przejechaniu 7100 kilometrów, zakończyć podróż na Goa. A pomiędzy tym wszystkim były dodatkowe atrakcje w postaci… nieustannych awarii motocykla. Niemal każdy dzień kończył się wizytą w jakimś przydrożnym warsztacie albo doraźną naprawą, w której pomagali okoliczni mieszkańcy. Wszystko to sprawiło, że podróż była naprawdę wyjątkowa, a dzięki tej książce mamy okazję przeżyć ją także i my...(http://www.empik.com/himalaista-na-motorze-palak-witold,p1121845176,ksiazka-p)

Syberyjski trans jest opowieścią dokumentalną o najbardziej rozległej krainie największego państwa na świecie. Autor w swych licznych podróżach po drogach i bezdrożach podąża śladami naszych zesłańców, stalinowskich więźniów, jeńców ostatniej wojny, ale także dobrowolnych przesiedleńców. Dociera do rodaków, których tysiące mieszka jeszcze na terenach dawnego ZSRR. Rozmawia z polskimi i rosyjskimi świadkami bolesnych, wcale nie tak odległych przecież zdarzeń. Jednak Syberyjski trans to nie tylko historia. Czytelnik zachłyśnie się przyrodą, odkryje tajemnice legalnego i szemranego biznesu związanego z kawiorem, wydobyciem złota, przyjrzy się skutkom pierestrojki, pozna uczynnych, gościnnych Rosjan, Sybiraków, ale trafi też na ludzi, którym lepiej nie wchodzić w drogę. Będzie i straszno, i smieszno. Lektura tej książki o rosyjskiej duszy, jej na wskroś azjatyckich genach z pewnością pomoże także zrozumieć ostatnie wydarzenia zza naszej wschodniej granicy...(https://aros.pl/ksiazka/syberyjski-trans-2)

äPadreůö to relacja z podróży oraz opowieść księdza, którego niespokojna natura i wierność słowom Chrystusa: Idźcie i nauczajcie zawiodły na szlak misyjnej przygody. Jak sam stwierdził, ägdzieś tam, w cieniu zielonego wilgotnego dachu południowoamerykańskiej selwy, mieszkają ludzie. Oni na mnie czekają od lat i od lat Chrystus przygotowywał mnie na to spotkanieö. Więc pojechał do nich. Do ekwadorskiej dżungli, a potem na nizinę Orinoko. I opisał rzeczywistość, którą tam zastał. Rzeczywistość, która przerosła wyobraźnię. Kto by bowiem pomyślał, że jadąc do odległych wiosek w parafii padre ľ czyli ksiądz, ojczulek ľ musi mieć ze sobą nie tylko brewiarz i puszkę z komunikantami, ale też broń, boů nigdy nic nie wiadomo? Że musi znać się dosłownie na wszystkim ľ być mechanikiem, pilotem, położnikiem, psychologiem, cieślą, a nawet posadzkarzem? Że często, znacznie częściej, niż można przypuszczać, życie stwarza takie sytuacje, w których etyka prawa i teologia moralna zupełnie nie mają racji bytu?ů(empik.com/padre-strzelba-rozaniec-i-kon-pecold-jerzy,p1053117925,ksiazka-p)

To książka opisująca dużą wyprawę w poprzek Wenezueli Zaczyna się w Kolumbii – autor prowadzi nas przez niebezpieczne pogranicze, opanowane przez gangi przemytników. Potem spędzamy trochę czasu na wenezuelskiej sawannie, czyli ziemi tamtejszych kowbojów, gdzie żyje się trochę jak w westernie… Wreszcie docieramy do miasta w dżungli, gdzie autor organizuje wyprawę w górę rzeki Orinoko; na tereny strzeżone i zamknięte. Do tej roboty wynajmuje sobie przemytników szmaragdów, gdyż ci mają swoje tajne przejścia i sposoby oraz odpowiedni sprzęt. Płyniemy wielką rzeką, spotykamy kolejnych Indian, żyjących tak jak ich przodkowie lub trochę ucywilizowanych, aż wreszcie skręcamy w mniejszą rzekę i znajdujemy się na terytorium Indian Yanomami – plemienia dzikiego i niebezpiecznego. Ich sportem narodowym jest okładanie się maczugami po głowach. Sic! W tamtych czasach w Wenezueli wydobywano złoto i szmaragdy – na dużą skalę i nielegalnie. Dlatego przez całą tę książkę przewija się wątek przemytniczy. Nasz autor opuszcza ten kraj przez zieloną granicę z woreczkiem surowych szmaragdów ukrytych w rozporku. W ten sposób zostaje przestępcą. Na ponad dwadzieścia lat, czyli do przedawnienia. Piechotą do źródeł Orinoko to najbardziej bogata w przygody książka Wojciecha Cejrowskiego. Tak jak pozostałe, pełna humoru – czytelnik będzie często parskać śmiechem, a nawet rechotać na całe gardło. Żaden antropolog tak nie pisze – duża wiedza o dzikich plemionach, a jednocześnie podana tak, że wciąga jak kryminał. Bardzo plastyczne opisy – czytelnik widzi, czuje, a do tego jeszcze słyszy w głowie głos Cejrowskiego; tak to zostało napisane. Antropolog znajdzie tu moc wiedzy fachowej – choćby praktyczne instrukcje, jak organizować wyprawę i jak sobie radzić z Indianami, gdyby wystawili dzidy. Nie-antropolog też chętnie to przeczyta – jak doskonałą powieść przygodową. Kilkaset stron bardzo wciągającej lektury. Książka przygodowa, sensacyjna, napisana językiem wybitnym. Podróżnicza i egzotyczna. Wciąga od pierwszej strony i ciągnie mocno do ostatniej. W Piechotą do źródeł Orinoko jest kilka takich miejsc, scen, które powodują u czytelników zainteresowanie pozostałymi tytułami tego autora. Orinoko zaczyna się w miejscu, gdzie kończy się akcja książki Podróżnik WC, a kończy w miejscu, gdzie zaczyna się akcja książki Rio Anaconda. Każdą z tych pozycji można czytać osobno i w dowolnej kolejności...(https://aros.pl/ksiazka/piechota-do-zrodel-orinoko)

„Po drugiej stronie” to efekt sześciu lat pracy Stefana Czernieckiego – reportera i eksploratora. W tym czasie wiele się działo w życiu autora. Poznał, na czym polegał futbol według Majów – onegdaj zamieszkujących tereny dzisiejszego Hondurasu. Rozmawiał z prawosławnym batiuszką w jego pustelni pośród rozlewisk Narwi. Uciekał przed podejrzanymi typami w Belize City. Przeglądał się w Cudownym Wizerunku uznawanym za najcenniejszą relikwię Kościoła katolickiego naszych czasów. Podglądał życie Laotańczyków mieszkających w rozlewiskach Nam Ou. Podążał śladami największych z apostołów. Odnajdywał tych, którzy pamiętają mistyczną aureolę romantycznych lat wspinaczki po rodzimych Tatrach, gdy chodzenie po nich nie było jeszcze modne. Dziś częścią swych przeżyć chciałby podzielić się z Czytelnikiem. Na książkę składa się 40 niezależnych od siebie historii. Takich do czytania podczas jazdy pociągiem, autobusem, tramwajem. Skrojonych w taki sposób, aby czytana w danej chwili mogła stać się dla czytelnika historią danego dnia...(http://www.empik.com/po-drugiej-stronie-czerniecki-stefan,p1127264586,ksiazka-p)

„Po dwóch stronach rzeki" to opowieść snuta przez siedemdziesięcioletnią kobietę, mieszkankę niedużego miasteczka. Trochę wspomina, trochę żyje tym, co tu i teraz. Tworzy to obraz jej życia - smutnego, bo naznaczonego tęsknotą za nieobecnym ojcem i zapracowaną matką dzieciństwa, młodości, na której niezatarte piętno zostawiła szaleńcza, zakazana miłość, dojrzałości z jej rozsądnymi wyborami i doświadczenia powolnego zamierania na progu starości. Jednak los, przynosząc dramatyczną w treści wiadomość, budzi ją z tego stanu. Okazuje się, że na nic nigdy nie jest za późno. Bo życie nie kończy się wraz z pojawieniem się zmarszczek i siwych włosów - duszy człowieka te zmiany nie dotyczą, jest zawsze taka sama - można kochać przez całe życie tak samo mocno, można ciągle zaczynać na nowo...(http://www.empik.com/po-dwoch-stronach-rzeki-smal-barbara,p1131842558,ksiazka-p)