Na pierwszy rzut oka wszystko wygląda zwyczajnie - dwoje młodych ludzi wybiera się na spotkanie z Australią i jej mieszkańcami. Jadą z Sydney do Melbourne, do Canberry, na Tasmanię, a potem w górę, przez Alice Springs do Darwin. Śpią w namiocie, myją się w wodospadach, zdychają z upału w bezludnym outbacku... Czyli przeżywają to, co zdecydowana większość podróżnych przeżywa w Australii. Co więc jest niezwykłego w tej wyprawie? Ano, to, że wybrali się na nią siedemnastoletnim samochodem. I to wcale nie terenowym... Samochodem, który u napotykanych tubylców wzbudzał wesołość albo szczere powątpiewanie. Auto dostarczało dodatkowych przygód i zapewniało kolejne, jakże oryginalne, punkty do zwiedzania - warsztaty samochodowe. Wreszcie gruchot, z pogiętą maską i piórami emu na dachu, przywiózł swoich właścicieli z powrotem do Sydney. A skąd te pióra? Ano, o tym już trzeba przeczytać w książce.

Bajkał tam i z powrotem to opowieść o podróży. O tym, jak grupa młodych ludzi (czwórka archeologów i jedna graficzka) wybrała się autostopem nad Bajkał. Plan był prosty: przejechać Ukrainę, zobaczyć Moskwę i Petersburg, skoczyć na chwilę do Karelii, potem nad Bajkał, w drodze powrotnej zahaczyć o Ałtaj, a później już przez Kaukaz do Gruzji, stamtąd do Turcji, szybki rajd przez Europę południową i triumfalny powrót do kraju przez Rysy. Prawie się udało, chociaż w praktyce wyglądało to nieco inaczej... Dwadzieścia jeden tysięcy kilometrów różnymi środkami transportu, głównie autostopem. Tysiące spotkań, setki pięknych miejsc i parę brzydkich, kilka zniszczonych butów. Projekt: „Jak zostać władcą świata – teoria i praktyka”, zainspirowany dawnymi imperiami i azjatyckimi koczownikami. Pięć miesięcy w drodze. Początkowo chodziło o archeologię i pomniki wielkiej historii. Z czasem okazało się, że tym, co ma największą wartość, są po prostu spotkani ludzie i ich historie. Gdyby nie oni, nie byłoby tej książki, a podróżowanie jako takie w ogóle nie miałoby sensu. To nie jest reportaż o Rosji i krajach Europy Wschodniej, ale zapis wrażeń z podróży nad Bajkał i z powrotem. Wynika z niego, że... statystycznie świat jest dobry. Przez pięć miesięcy młodzi podróżnicy mogli zginąć kilka razy – rozjechani przez pijanych kierowców, zamordowani przez miejscowych bandytów w przydrożnych krzakach, zagryzieni przez psy, czy przysypani przez ruiny, pod którymi beztrosko rozbili namiot. Tymczasem przydarzyły im się tylko cztery nieprzyjemne sytuacje (z których i tak wyszli cało). Sytuacji pozytywnych, gdy ktoś ich podwiózł, przenocował, nakarmił, wskazał drogę czy zwyczajnie powiedział dobre słowo, nie dałoby się zliczyć. Mimo rozbojów, gwałtów i szalejącej nienawiści, o których trąbią media, wciąż są ludzie, którzy widząc spragnionego człowieka, zamiast go pobić i zabrać mu aparat, podadzą butelkę wody. Czasem trzeba pojechać na koniec świata, żeby się o tym przekonać...(https://aros.pl/ksiazka/bajkal-tam-i-z-powrotem)

Osoby pochodzące z rodzin dysfunkcyjnych często uzależniają się nie tylko od substancji psychoaktywnych, ale także od seksu, gier hazardowych, niekontrolowanych zakupów czy innych kompulsywnych zachowań. Wiele z nich potrafi jednak swoje uzależnienia pokonać. W jakim stopniu pomagają im stanąć na nogi psychoterapeuci, grupy samopomocowe, społeczność klubów abstynenckich, a w jakim duszpasterze, wiara, siła wyższa, za którą prawie dla wszystkich kryje się sam Bóg? Czytelnicy ocenią sami. Zapraszamy do poznania historii prawdziwych zwycięzców pod wspólnym tytułem - „Blizna".

STEFAN CZERNIECKI kartograf, dziennikarz, rozgadany wielbiciel yerby i komedii Szekspira. Były członek Alpinus Expedition Team. Górski dzikus czerpiący przyjemność z kilkudniowego zniknięcia w andyjskiej głuszy. Zarażony przez ojca-alpinistę miłością do gór marzył, aby podejść pod ścianę Cerro Torre. Okazja nadarzyła się, gdy obronił pracę magisterską w Katedrze Kartografii Uniwersytetu Warszawskiego. Podróżuje bez wielkich funduszy. äMam bardzo dobrego Anioła Stróżaö mówi, gdy pytają go, jak udaje mu się przeżyć. Teksty jego autorstwa publikują m.in.: äGazeta Polska Codziennieö, äNowe Państwoö, äPolonia Christianaö, äPoznaj Światö, äPodróźeö, änpmö. Więcej na: CZERNIECKI.NET Poznaj Świat(empik.com/cisza-czerniecki-stefan,p1064810356,ksiazka-p)

"Dalej są tylko lwy" to opowieść o wyprawie po bezdrożach Afryki oglądanej oczami dziecka i rodziców. Dwoje podróżników na kolejną wyprawę zabiera trzynastoletnią córkę Kasię. Wyruszają na spotkanie niezwykłych ludzi, zwierząt i miejsc. Samochodami terenowymi przemierzają bezdroża Namibii, Botswany, Zimbabwe i Zambii. Błądzą w piaskach pustyni Namib, pływają po bagnach Okawango, odwiedzają tajemnicze ruiny Wielkiego Zimbabwe. Przy Wodospadach Wiktorii wspominają wizytę w afrykańskiej misji, na solnisku podziwiają ogromne baobaby, tańczą z Buszmenami... Afryka oglądana oczami dziecka porusza i zaskakuje. Obserwacje Kasi przeplatają barwne eseje i reportaże jej rodziców, relacje z różnych wojaży, ciekawostki. Opisane historie przenikają się, tworząc jednolitą fabułę. To książka dla każdego, dla dzieci i dorosłych. Elżbieta i Piotr Hajdukowie publikują artykuły ze swoich licznych podróży na łamach miesięcznika "Poznaj Świat". ONA - humanistka, historyk i fotograf, pracuje w jednej z dużych wrocławskich instytucji naukowych. ON - inżynier, prowadzi własną firmę, projektuje i nadzoruje budowy fabryk, centrów handlowych, osiedli, szkół. Jego pasją są podłogi przemysłowe. Autor książki i wielu publikacji na ten temat. KASIA - uczennica gimnazjum, odziedziczyła po rodzicach pragnienie poznawania. Kiedy tylko nie ma nauki, towarzyszy rodzicom w wędrówkach po krętych ścieżkach świata...(https://aros.pl/ksiazka/dalej-sa-tylko-lwy)

Droga jest pojęciem, które wiąże się z życiem zarówno pojedynczego człowieka, jak i całych społeczności. Przywodzi na myśl wędrówkę. Spotkanie, gdy czyjeś drogi się przecinają. Obok dróg są tez bezdroża. Szlaki, które znajdują się poza drogami i prowadzące gdzieś w nieznane. Drogi i bezdroża Meksyku to zaproszenie do odwiedzin rzeczywistości Meksyku. Wyjścia naprzeciw Innemu. A wszystko to w pełnej kolorów scenerii kraju, który staje się tłem do głębszej refleksji nad światem, człowiekiem, sobą samym i Bogiem. Autor porusza się drogami i bezdrożami Meksyku, dzieląc się swoja wiedza, ale tez i wewnętrznymi poruszeniami serca. Zanurza się w różnorodnym bogactwie kultury, historii, religii oraz tradycjach Meksyku. To nie sucha relacja z podróży, ale pełna życia opowieść o spotkanych ludziach oraz miejscach. Chce, by osobista fascynacja tym cudnym miejscem stała się również udziałem czytelnika. Bo tak naprawdę „Meksyku się nie opisuje – w Meksyk się wierzy, z namiętnością i pasją...” – Carlos Fuentes, Kraina najczystszego powietrza...(https://aros.pl/ksiazka/drogi-i-bezdroza-meksyku)

Ludzie przyglądali się Kevinowi od zawsze. Jedni ukradkiem, inni natarczywie. Niektórzy robili mu zdjęcia. Chłopak bez nóg, do tego śmigający na deskorolce, budził sensację. Wreszcie Kevin stracił cierpliwość i zaczął fotografować tych, którzy się na niego gapią. Po zrobieniu kilkuset zdjęć stwierdził, że reakcje gapiów są zawsze takie same, niezależnie od wieku, rasy, płci. Kupił więc profesjonalny aparat, spakował plecak, trzy pary zapasowych kółek do skateboardu, i pojechał w świat, podglądać gapiów spoza USA.(empik.com/drugi-rzut-oka-connoly-kevin-m,p1066303470,ksiazka-p)

Po tej lekturze nic już nie będzie takie samo. Pozostanie w sercu rana, która nigdy się nie zabliźni, bo o bohaterach tej książki nie da się zapomnieć. Ukazane tu dzieci to niewinne ofiary miłości rodziców wywodzących się z dwóch różnych i tak odległych od siebie światów. Polsko-libijskie pochodzenie stanie się dla nich przekleństwem. Muzułmańscy ojcowie odbiorą im wszystko: dzieciństwo, poczucie bezpieczeństwa, wolność, a nawet życie. Po stronie mężczyzn stoi prawo, religia i obyczaje panujące w ich kraju, po stronie krzywdzonych dzieci – jedynie bezradne matki. Cztery dramatyczne historie oparte są na autentycznych wydarzeniach. Autorka poznała je, mieszkając przez lata w Libii i dzieląc los tamtejszych kobiet. Do Afryki zawiodła ją miłość. Zakochała się w ciemnookim studencie i wyszła za niego za mąż. O swoim życiu w arabskim kraju, ucieczce do Polski i rozwodowej batalii Nadia Hamid pisze w książkach Gorzka pomarańcza oraz Jarzmo przeszłości. Niech te publikacje będą przestrogą dla kobiet, które decydują się na związek z człowiekiem odmiennej kultury, wyznania, mentalności, bo to wiąże się także z innym postrzeganiem i rozumieniem spraw dotyczących małżeństwa oraz rodziny...(https://aros.pl/ksiazka/dzieci-szariatu-losy-tych-o-ktorych-upomnial-sie-islam)

Marek Pindral w swoich wędrówkach po Indiach zabiera nas nie tylko do misternie zdobionych pałaców Rajasthanu, do Taj Mahal czy na gwarne bazary. Zabiera nas przede wszystkim do miejsc rzadko odwiedzanych przez turystów – do Biblioteki Liści Palmowych, gdzie spisane są losy ludzkości, przeszłe i przyszłe, oraz na prywatne audiencje u wcielonego boga. Zabiera nas do świątyni, gdzie czci się żyjące w niej szczury i w Himalaje, gdzie mieszka krowa, długa na trzydzieści kilometrów. Zajrzymy nawet do jej pyska, skąd przeniesiemy się na... tamten świat. Bo to wędrowanie nie tylko po ziemi, ale i do środka samego siebie, choć to nie siebie autor czyni głównym bohaterem, ale miejsca i ludzi, których w czasie wędrówki spotykał. To zatem także podróż duchowa, choć nic nie jest tu pisane na kolanach. Ale chyba żaden inny kraj nie potrafi tak pobudzać zarówno zmysłów, jak i apetytu duchowego: „Mówi się, że czego nie ma w „Mahabharacie”, tego nie ma na świecie. I jest w tym wiele prawdy, bo ów indyjski epos jest prawie dziesięć razy dłuższy od „Iliady” i „Odysei” razem wziętych. Myślę jednak, że to samo da się powiedzieć o Indiach, kraju tropikalnych plaż i ośnieżonych szczytów Himalajów. Kraju przepychu i slamsów, pachnideł i ulicznego smrodu. Kraju z historią, liczoną w tysiącach lat, ale i dynamicznym dniem dzisiejszym. Kraju współczucia i obojętności. Subtelnych nauk nieprzebranej rzeszy mędrców i mordów politycznych. Zmysłowej sztuki uwodzenia i brutalnego oblewania żon kwasem. To zatem kraj przepastny historycznie i kulturowo, geograficznie i obyczajowo. Dlatego każda wyprawa do Indii to zawsze wybór i nawet po kilku zdajemy sobie sprawę, że sięgnęliśmy po jedynie niewielki fragment indyjskiego placka. Ale za każdym razem jest to placek, który choć czasami staje nam w gardle, to chce się go znów próbować. I takim właśnie kawałkiem chcę się z Wami podzielić, opowiadając o nim słowem i fotografią. Smacznej lektury!”...(https://aros.pl/ksiazka/indie-czyli-swiat)

Nadia zakochuje się w Libijczyku, wychodzi za mąż i wyjeżdża do Afryki. Radykalnie odmienne obyczaje, prawo szariatu, dyskryminacja kobiet zmieniają życie małżonków w koszmar. Nadii wraz z dziećmi udaje się uciec od męża i wrócić do Polski. Tak kończy się „Gorzka pomarańcza”, która podbiła serca czytelników. Odzyskanie wolności okazało się jednak tylko pozornym happy endem. Druga część tej historii to zderzenie bohaterki z brutalną rzeczywistością. Konsekwencje swoich decyzji, włączając w to rozwód, do którego doszło po kilku latach pobytu w Polsce, ponosi do dziś. Książka ta jest oparta na autentycznych wydarzeniach. Świadczy o tym, jak jeden zły wybór dokonany w młodości może zaważyć na całym późniejszym życiu - również najbliższych osób. Niech będzie przestrogą dla wszystkich kobiet, które decydują się na związek z człowiekiem odmiennej kultury, wyznania, mentalności, bo to wiąże się także z innym postrzeganiem i rozumieniem spraw dotyczących małżeństwa oraz rodziny...(http://www.empik.com/gorzka-pomarancza-czesc-2,p1146799108,ksiazka-p)

Książka opisuje zmagania związane ze zdobywaniem dwóch ośmiotysięcznych szczytów – Cho Oyu i Nanga Parbat. Obie himalajskie wyprawy, w których brał udział autor, odbyły się w 1985 roku – kiedy polski himalaizm przeżywał swój rozkwit i także regionalne kluby wysokogórskie starały się zaznaczyć swoją obecność w górach wysokich. Organizatorami wypraw były: Klub Wysokogórski „Trójmiasto” i Klub Wysokogórski Kraków. Wśród uczestników znaleźli się najwybitniejsi polscy himalaiści: Jerzy Kukuczka, Andrzej Heinrich, Tadeusz Piotrowski. Bogato ilustrowana relacja, opisująca dramatyczne wydarzenia, jakie zdarzyły się na stokach obu gór, warta jest polecenia tym wszystkim, których interesuje wysokogórska wspinaczka. Jest fragmentem historii – przywołaniem czasu i miejsc oraz ludzi, z których wielu, niestety, już nie ma...(https://aros.pl/ksiazka/jedno-lato-w-himalajach)