Co mają ze sobą wspólnego królowa Wiktoria, Jackie Kennedy, księżna Diana i blogerki modowe? Czy retusz wyglądu i wizerunku to wynalazek współczesności? Czy skandal, zbrodnia mogą inspirować albo budować karierę? Czy celebryta to tylko obwoźny sklepik, nośnik reklam − czy może też sprzedawca ważnych idei? Jak polski show-biznes odnajduje się na światowej arenie? I czy słowo „celebryta” to obelga? Czeka nas szczera, oparta na faktach i ponad 20-letnim doświadczeniu autorki klasyfikacja medialnych bohaterów, podsumowanie zysków i strat. Dowiemy się, kto rokuje na przyszłość, komu odbiło, a komu na pewno nic nie zaszkodzi… Albo nic nie pomoże. Przede wszystkim będzie chwila na refleksję − co jest ważne w dzisiejszym świecie, który buduje każdy z nas, mając konto w mediach społecznościowych, jakie mamy ambicje i co zrobić, by nie dać się ogłupić. Bez względu na liczbę lajków i followersów.(https://www.empik.com/slawa-korwin-piotrowska-karolina,p1140974497,ksiazka-p)

Blaski i cienie życia Bohdana Smolenia. Trudno znaleźć osobę tak pełną skrajności jak Bohdan Smoleń jeden z największych artystów polskiej sceny. Utalentowany kabareciarz i aktor. Miłośnik zwierząt stroniący od ludzi. Postać komiczna i tragiczna zarazem. Wraz z Zenonem Laskowikiem stworzył niezapomniany duet w poznańskim kabarecie Tey, wywołując salwy śmiechu jak Polska długa i szeroka. Przez lata sprawiał, że na ustach milionów rodaków pojawiał się uśmiech. Blask sceny nie docierał jednak do jego życia prywatnego. A ono toczyło się w cieniu ogromnych tragedii śmierci syna i żony. A tam, cicho być! to biografia człowieka budzącego wiele kontrowersji, od zachwytów po żal i gorycz. Człowieka, który potrafił być dobry, ale i przykry dla osób dla niego ważnych. Angażującego się, by za chwilę od zbyt bliskich relacji uciekać. W ostatnich latach życia schorowanego i wręcz odpychającego. Człowieka, którego tak naprawdę niewiele osób znało i rozumiało. Człowieka, który być może nie znał i nie rozumiał sam siebie...(https://lenaczyta.pl/A-tam-cicho-byc-Biografia-Bohdana-Smolenia-p143317)

Barwna i z gawędziarskim talentem napisana autobiografia jednego z najbardziej wszechstronnych polskich aktorów. Choć nazywa siebie „pierwszym komediantem kraju” i kokieteryjnie stwierdza, że „oprócz tego Ferdka, to chyba niewiele w życiu zagrał”, Andrzej Grabowski dobrze zna swoje różnorodne możliwości. Występował w kabarecie, grał w wielu w filmach i spektaklach teatralnych, nagrał cztery płyty z piosenkami (sam też je pisze), jest także jurorem w „Tańcu z gwiazdami”. Dodatkowo okazuje się doskonałym gawędziarzem, w jego historii jest miejsce na śmiech, smutek, wódkę, piękne kobiety, nostalgię i sztubackie wygłupy. Opowieść o dzieciństwie w rodzinnej Alwerni uzmysławia, że po ponad sześćdziesięciu latach niesforny chłopak z małego miasteczka wciąż w Grabowskim siedzi i ma się całkiem dobrze. Niezwykła wrażliwość aktora, skrywana za żartami komedianta, doskonale wybrzmiewa między wierszami opowieści o jego życiu...(https://aros.pl/ksiazka/andrzej-grabowski-jestem-jak-motyl)

Ten wizualny majstersztyk opowiada o tym, jak mały Andrew Warhola przeszedł drogę od chorowitego dziecka w przemysłowym Pittsburghu do Andy'ego Warhola, enfant terrible nowojorskiego świata sztuki i supergwiazdy światowej popkultury. Nie poprzestając na stworzeniu spektakularnego ilustrowanego portretu Warhola-artysty i Warhola-człowieka, Typex przedstawia również oszałamiający przegląd popkultury XX wieku. Andy Warhol został okrzyknięty mistrzem sztuki, jako produkcji masowej; człowiekiem, który doskonale zdawał sobie sprawę z siły konsumpcjonizmu i przewidział współczesną obsesję na punkcie przepychu i sensacji. Chwalony i pogardzany za swoją fiksację na punkcie wizerunku, powierzchowności i sławy, Warhol - twórca wyrażenia piętnaście minut sławy - jawi się w tej biografii, jako prorok naszej skupionej na celebrytach kultury selfie. Andy składa się z dziesięciu rozdziałów poświęconych różnym okresom w życiu Warhola, z których każdy zilustrowany jest w radykalnie odmiennym stylu, co odzwierciedla nieustanne dążenie Warhola do odnowy. W swojej pracy i w życiu osobistym Warhol wielokrotnie uwalniał się od stylów, miejsc i ludzi: na przestrzeni ponad 500 stron widzimy, jak kolejno wciela się w pop-art, flower power, punk i hip-hop, by następnie ruszyć dalej zostawiając je za sobą. Andy: Opowieść faktograficzna to powieść graficzna o monumentalnej skali: wielowarstwowa, zabawna i poruszająca. To także wizualne widowisko, pełne ukłonów w stronę sztuki i muzyki z czasów życia i twórczości Warhola...(https://lenaczyta.pl/Andy-p405227)

Tu każdy kolor ma nieskończoną ilość odcieni. Zapraszamy do krainy pełnej kipiących emocji, namiętności i pasji, gdzie nic nie jest czarno-białe. Ludzie bywają tu jednocześnie dobrzy i źli, prawi i nikczemni, pewni siebie i niezdecydowani. Współczesna Warszawa i bohaterowie współcześni aż do szpiku kości: trzydziesto- i czterdziestolatkowie już z bagażem doświadczeń, a jednak wciąż w drodze ku szczęściu. Akcja powieści rozgrywa się w środowisku artystów: architektów, muzyków, rzeźbiarzy, ludzi o wrażliwych duszach, którzy szukają swojego miejsca na ziemi, próbując się realizować za pomocą sztuki. Budują własne światy, projektują szczęście, planują przyszłość i choć nie wszystko idzie po ich myśli – nie przestają gonić za marzeniami...(https://aros.pl/ksiazka/architekci-marzen)

„Blog niecodzienny” to esencja najbardziej trafnych i zabawnych wpisów z popularnego bloga prowadzonego przez autorkę od 2006 roku. Maria Czubaszek i jej niezawodne poczucie humoru w najczystszej formie. Choć mówi, że nie lubi pisać do druku, to w druku czyta się ją doskonale. Każdym słowem maluje charakterystyczne postacie: córkę sąsiadki, tajemniczą czytelniczkę czy bohaterkę swojej powieści, Alicję. Ich opinie stają się punktem wyjścia do błyskotliwych konstatacji, które - celniej niż wszelkie diagnozy społeczne - punktują absurdy codzienności. Innego rodzaju pożywką dla bezbłędnych puent jest obserwowane przez autorkę medialne życie polityków i osób publicznych...(http://www.matras.pl/blog-niecodzienny-207411.html)

Od kilkunastu lat obserwujemy rosnące zainteresowanie historią kabaretu okresu międzywojennego. Na temat teatrów rewiowych ukazują się publikacje naukowe i popularne. Także liczne biografie artystów w nich występujących. Wydawane są płyty z dawnymi piosenkami, w oryginalnych i współczesnych wykonaniach. Powstają filmy dokumentalne i fabularne, a nawet serial… Jakby chciano nadrobić dł ugi czas milczenia o tym, co było ważnego i ciekawego w naszej kulturze rozrywkowej przed wybuchem drugiej wojny światowej. Pokolenia, które tę kulturę współtworzyło i w niej żyło – już nie ma. Co takiego atrakcyjnego jest dla jego prawnuków w tej nieznanej przeszłości sprzed ponad wieku? Ale o to należałoby zapytać ich samych. Kim byli twórcy przedwojennych scen i scenek rozrywkowych, jak potoczyły się ich późniejsze losy? A gwiazdy kabaretu? O nich jest ta opowieść prezentująca kilkanaście najbardziej znanych postaci piosenki, tańca i filmu: obok Eugeniusza Bodo znaleźli się to Fryderyk Járosy, Stefania Górska, Zofia Terné, Maria Modzelewska, Konrad Tom i Zula Pogorzelska, Feliks Konarski i Nina Oleńska, Alfred Schűtz, Renata Bogdańska-Anders, Gwidon Borucki, Wojciech Wojtecki, Wiktor Budzyński, Stanisław Ruszała i Loda Halama. Spośród autorów – m.in. najjaśniejsza gwiazda, czyli Marian Hemar. Bohaterów tamtych lat przypominają fotografie, recenzje z występów, artykuły prasowe, plakaty, ale też listy, dokumenty. Nic w sztuce nie jest tak krótkotrwałe, jak teatr, a w teatrze – piosenka. Bo jak ktoś kiedyś powiedział: „proszę zauważyć, jak ulotna jest ludzka pamięć i jak szybko przemija sława”...(http://www.matras.pl/bodo-wsrod-gwiazd,p,247807)

Korwin-Piotrowska w "Bombie" nie tylko błyskotliwie przedstawia subiektywny portret polskiego "szołbiznesu", ukazując pustkę i bufonowatość polskich celebrytów, ale także docenia rangę wielu artystów. Wielu osobom bardzo zależało, żeby äBomba" nie powstała. Kto zatem powinien zacząć się bać?(empik.pl)

Osobiste wspomnienia autorki ze spotkań z nieżyjącymi już gwiazdami uzupełnione wspomnieniami ich dzieci, które żyły w cieniu sławnych rodziców. W książce "Być dzieckiem legendy", obok wzruszających wspomnień o Darii Trafankowskiej, znalazły się też opowieści m.in. Rafałała Wilhelmiego, syna Romana Wilhelmiego, Matyldy Kirstein, córki Ewy Sałackiej, Michała Bukowskiego, syna Janusza Bukowskiego, czyli Grzegorza Białka z pierwszej polskiej telenoweli "W labiryncie", Szczęsnego Górskiego, syna Aleksandry Śląskiej oraz Julii Urbańskiej i Igora Chmielnika, dzieci Jacka Chmielnika.

Książka Być dzieckiem Legendy dziennikarki Małgorzaty Puczyłowskiej jest wynikiem jej wieloletniej pracy w zawodzie, w trakcie której spotykała się z bliskimi bohaterów jej opowieści. Autorka przybliża sylwetki ludzi znanych i lubianych, którzy już odeszli, jednak zaznaczyli się w naszej pamięci nie tylko przez ciekawe, twórcze życie, ale też często przedwczesną, zaskakującą, nieprawdopodobną wręcz śmiercią. Ewa Sałacka zmarła w kwiecie wieku od ukąszenia osy, pozostawiając ukochaną 12-letnią wówczas córkę. Jacek Chmielnik odszedł równo 5 lat temu, gdy poraził go prąd w jego letnim domu. Daria Trafankowska przegrała z nowotworem, ale swoją heroiczną walką dała przykład wielu chorym, którzy ją kochali i tak jak ona postanowili walczyć o swoje życie. Dziś fundacja jej imienia ratuje życie innym artystom. Andrzeja Zauchę zastrzelił szaleniec, osierociwszy w ten sposób jedyną córkę piosenkarza, której trzy lata wcześniej zmarła też matka. Grzegorz Ciechowski zmarł na tętniaka serca w przeddzień Wigilii 10 lat temu, a wydaje się, jakby to było wczoraj. Tłumy fanów Republiki co roku zbierają się przed świętami w jego rodzinnym mieście, by uczcić jego pamięć. Aleksandra Śląska, Roman Wilhelmi, Kazimierz Brusikiewicz, Ada Rusowicz, Kasia Sobczyk, Krzysztof Klenczon ľ to były wielkie legendy jeszcze za swojego życia. Wiemy, jakimi byli artystami, co pozostawili po sobie, ale jakimi byli ludźmi? Jak wspominają ich własne dzieci, ...(empik.com)

Książka autorstwa wybitnej aktorki komediowej Krystyny Sienkiewicz należy do grupy tych dzieł ducha, które dają o wiele więcej, niż zapowiada tytuł. "Cacko" to utrzymana w gawędziarskim stylu znakomita proza wspomnieniowa, ze znaczącym motywem utraconego dzieciństwa. "Moje lalki zginęły na wojnie w czterdziestym czwartym" wyznaje aktorka, która w wieku siedmiu lat straciła ojca, a dziewięciu - matkę. Całe późniejsze życie było sprzeciwem jej po dziecięcemu żywej artystycznej wyobraźni wobec znieczulicy dorosłego świata.

Historia pewnego zeszytu, który połączy sześciu nieznajomych ludzi i odmieni ich życie. „Wszyscy opowiadają kłamstwa na temat swojego życia. Co by się stało, gdybyś zamiast tego wyznał prawdę?” To pytanie Julian Jessop, samotny, ekscentryczny artysta, pisze na pierwszej stronie zielonego zeszytu, który zostawia w pobliskiej kawiarni. Jej właścicielka, Monica, dodaje do książki swoją własną historię i podrzuca ją do winiarni po drugiej stronie ulicy. Tak zeszyt trafia do kolejnych osób, które dzięki niemu nie tylko lepiej poznają siebie samych, lecz również spotkają się ze sobą w kawiarni Moniki, a nawet znajdą niespodziewaną miłość. Historie zabawnych a jednocześnie bardzo realistycznych bohaterów Całej prawdy o miłości pokazują, że bycie szczerym wobec siebie potrafi zdziałać cuda i zmienić życie wielu ludzi na lepsze...(https://aros.pl/ksiazka/cala-prawda-o-milosci-2)

Skandalami z ich udziałem żył cały kraj. Kreowali trendy, spełniali się artystycznie, zadzierali z władzą i cenzurą, czasem szokowali. To dzięki nim socjalistyczna Polska, szary kraj z betonu, nabierał czasem zupełnie niezwykłych barw. Kalina Jędrusik, Daniel Olbrychski, Stanisław Mikulsku, Beata Tyszkiewicz, Maryla Rodowicz, Andrzej Łapicki, Wojciech Gąssowski i wielu innych. Czy można ich nazwać celebrytami? Oczy całego kraju zwrócone były właśnie ku nim. Jak się bawili? Jak spędzali wolny czas? Skąd brali ekstraw(http://www.matras.pl/celebryci-z-tamtych-lat.html)

Nawet najpoważniejszy kryzys uczuciowy nie może trwać wiecznie. Vanessa jest trzydziestoletnią malarką, w jej życiu uczuciowym następuje niespodziewany kryzys. Rezygnuje ze związku i ślubu z mężczyzną, z którym była od czasów szkoły średniej. Pokłócona z rodzicami, załamana, zamyka się na trzy miesiące w swojej pustelni, małym gdyńskim mieszkanku. Gdy wreszcie decyduje się dać znać o sobie, na randkowym czacie poznaje Emilię z Krakowa oraz rzeźbiarza o nicku Samotny Gbur, gdzieś z Kaszub. Zanim zauroczy się nim, już jako Pawłem, upłynie trochę czasu, a zdarzenia i nastroje zmieniać się będą sinusoidalnie: od złych, poprzez dobre, do tragicznych, a potem… W chacie nad jeziorem leczą się serca, kiełkuje miłość, talenty sięgają wyżyn, a skłóceni poznają, że nie mogą bez siebie żyć. Wszystko w scenerii przepięknej kaszubskiej krainy lasów i jezior. Chata nad jeziorem opowiada pełną niespodziewanych zwrotów historię, z której wynika, że szczera przyjaźń jest najlepszą drogą ku miłości...(https://aros.pl/ksiazka/chata-nad-jeziorem)

W opracowaniu Angeliki Kuźniak i Magdaleny Budzińskiej Z przedmową Angeliki Kuźniak Jądro ciemności, czyli życie artystki, zapis spraw małych i wielkich, zmagania z szarą codziennością, wieczna walka o pieniądze, rozterki i dylematy dotyczące własnej twórczości, ale i spraw tego świata, na którym Stryjeńska pojawiła się, jak sama zanotowała, przez „przypadkowy zbieg okoliczności podstępnie zareżyserowany przez bożka Kupidyna z łukiem”. Była jednym z sześciorga dzieci państwa Lubańskich. Jej dzieciństwo było chyba najszczęśliwszym okresem w życiu. Od wczesnych lat rysowała. Kształciła się w Monachium. Przebrana za chłopaka wyjechała na tamtejszą akademię. I tak rozpoczęła się droga (i męka) twórcza artystki. Jej dzieła są jednym z symboli dwudziestolecia międzywojennego. Tworzyła dużo, a jednak ciągle zmagała się z brakiem pieniędzy. Dlatego wątek ten jak mantra przewija się przez całe pamiętniki, aż do ostatnich stron. „Sytuacja z dnia na dzień staje się już kompletnie niemożliwa, bo nie gonię z obrazem pod pachą, aby zdobyć grosze na najbardziej szarą marę egzystencji – w stubarwnej centrali świata. O ironio! Nikczemny, deklasujący, ustawiczny i przymusowy wysiłek mózgu: skąd wyrwać forsy, nie da odpocząć nawet w chorobie! Koszmar jakiś!” Cóż to za pamiętniki?”, ktoś może zapytać. Na pierwszy rzut oka – zwyczajne. Są w nich imiona, nazwiska, adresy. Pojawiają się Witkacy, Karol Szymanowski, Jarosław Iwaszkiewicz, rodzina Mortkowiczów, Malczewscy, Jadwiga Beckowa, Ignacy Mościcki, Jan Lechoń, Olga Boznańska, Jan Kiepura, Loda Halama, Józef Czapski. Długo można by wyliczać. Są kopie listów […]. Do tego stare bilety, zdjęcia, dokumenty. Pisma od komornika, dowody spłaty długów. Dowody, że zaciąga nowe. Tytuły obejrzanych spektakli, daty wizyty u lekarza. Do jednej z kopert, którą zrobiła z czystej kartki papieru, Stryjeńska włoży pukiel swoich włosów. Tu i tam pojawiają się wycinki z gazet. Są też całe artykuły […]. Część pamiętników musiała powstać jeszcze w Krakowie, gdzie mieszkała podczas wojny. Część dotyczącą pobytu poza krajem Zofia Stryjeńska napisała zapewne w Genewie i w Paryżu. Pamiętniki kończą się w 1950 roku. Dwadzieścia sześć lat przed jej śmiercią. […]Tu wszystko skrzy się humorem, celnymi puentami, zdaniami, które natychmiast chce się wynotować. Stryjeńska mawiała, że były czasy, gdy „cechowało [ją] nieomylne chlaśnięcie pędzlem, psiakref”. Trzeba dodać jeszcze: „i językiem”. Czytajcie więc Państwo. Czytajcie, „psiakref!” Angelika Kuźniak, fragment wstępu...(http://www.empik.com/chleb-prawie-ze-powszedni-kronika-jednego-zycia-stryjenska-zofia,p1129877241,ksiazka-p)

"A gdybyście wy spotkali siebie sprzed lat? Co byście sobie powiedzieli? W czerwcu 2013 Katarzyna Bielas zaczęła zadawać pytanie: co byś powiedział sobie młodemu? Co byś powiedziała sobie młodej? Co widzieli i przeżyli jej rozmówcy, że doszli do takich wniosków? I co jeszcze na ten temat powiedzieli? Rozmówcami Katarzyny Bielas są: Ewa Woydyłło-Osiatyńska, Juliusz Machulski, Anna Dymna, Krzysztof Krawczyk, Janina Ochojska, Jerzy Vetulani, Krystyna Janda, Władysław Kozakiewicz, Jerzy Stuhr, Hanna Krall, John Porter, Olga Krzyżanowska, Jarosław Jakubik, Stefan Chwin, Bartłomiej Dobraczyński, Sławomir Idziak, Ewa Lipska, Anna Grodzka, Redbad Klynstra, Ewa Kuryluk, Cezary Harasimowicz, Józef Hen, Małgorzata Szpakowska, Martin Pollack, Mariusz Grzegorzek, Magdalena Fikus, Maciej Zaremba Bielawski, Anda Rottenberg, Stanisław Obirek, Małgorzata Fuszera, Wojciech Eichelberger...(http://www.empik.com/co-bys-powiedzial-sobie-mlodemu-bielas-katarzyna,p1128170488,ksiazka-p)

Mój Kochany B., moje Serce, moja Duszo. Żałuję tylko, że nie mieliśmy więcej czasu. Więcej czasu, by odnaleźć córkę, której nigdy nie powinnam była porzucić. Córkę, którą powinnam mieć odwagę zatrzymać, o której powinnam Ci była powiedzieć i którą należało pokazać całemu światu. Londyn, czasy współczesne. Ella spogląda na wyblakłe czarno-białe zdjęcie nieznanej kobiety i niemowlęcia, leżące obok pożółkłej kartki z nutami, i zastanawia się, jaki mogą mieć związek z przeszłością jej bliskich. Fotografię i partyturę przechowano specjalnie dla niej w domu dla niezamężnych matek, których dzieci przekazano do adopcji. Wkrótce Ella dowiaduje się, że zdjęcie zostało zrobione na malowniczej greckiej wyspie Skopelos, położonej wśród turkusowych, spokojnych wód Morza Egejskiego, a kobieta na zdjęciu dzierży klucz do zagadkowej historii jej rodziny. Kiedy Ella otwiera się przed Gabrielem, swoją nową miłością, ten mówi jej, że powinna udać się na wyspę, by rozwikłać tajemnicę, a on zaczeka na nią w Londynie. Rozdarta pomiędzy gorącym uczuciem do ukochanego a ciekawością i pragnieniem rozwikłania zagadki, Ella postanawia wyruszyć w podróż. Na miejscu odkrywa przejmującą historię królewskiego rodu, zmuszonego do opuszczenia swojego kraju i rozpoczęcia nowego życia w Londynie, oraz dziewczyny z wyjątkowym talentem muzycznym, która podbiła serce młodego skrzypka, ale ze względu na naciski bliskich musiała rozstać się z ukochanym i opuścić stolicę Anglii. Czy kiedy Ella odkryje poświęcenie dwojga młodych kochanków i stanie twarzą w twarz ze swoją zapomnianą grecką rodziną, ta historia doda jej odwagi, by podążać za głosem serca z powrotem do domu i do Gabriela? A może urokliwa wyspa oczaruje ją bez reszty i doprowadzi do zupełnie nowej miłości?...(https://lenaczyta.pl/Corka-z-Grecji-T-3-SORAYA-LANE-p453845)

„Ojciec wołał na mnie Birdie, mawiał, że jestem jego małym ptaszkiem. Dla wszystkich byłam jego dzieckiem, córką zegarmistrza. Edward nazywał mnie swoją muzą, przeznaczeniem. Ludzie pamiętają mnie jako złodziejkę, oszustkę, tę, która miała się za lepszą od innych i nie była niewiniątkiem. Nikt już nie pamięta mojego prawdziwego imienia. I nikt nie wie, co naprawdę stało się tamtego lata”. Latem 1862 roku grupa młodych artystów, którym przewodził utalentowany i pełen pasji Edward Radcliffe, przybyła do Birchwood Manor w malowniczym Oxfordshire. Planowali spędzić miesiąc na łonie natury, szukając inspiracji. Ale ich pobyt na prowincji właśnie dobiega końca: jedna z uczestniczek wyprawy została zastrzelona, druga zniknęła – podobnie jak pewna bezcenna pamiątka rodowa – a życie Edwarda Radcliffe’a legło w gruzach. Ponad 150 lat później Elodie Winslow, młoda archiwistka z Londynu, odnajduje skórzaną torbę, a w niej dwa pozornie niezwiązane ze sobą przedmioty: zdjęcie w kolorze sepii, przedstawiające zniewalająco piękną kobietę w wiktoriańskim stroju, i szkicownik artysty z rysunkiem domu z dwuspadowym dachem, stojącego w zakolu rzeki. Dlaczego Birchwood Manor wydaje się Elodie tak znajome? Kim jest młoda kobieta na fotografii? Czy kiedykolwiek pozna jej tajemnicę? Córka zegarmistrza jest historią o skrywanym sekrecie, okrutnym morderstwie, zuchwałej kradzieży, sztuce, miłości i stracie, opowiedzianą głosem Birdie Bell – córki zegarmistrza, która była świadkiem i uczestnikiem tamtych dramatycznych wydarzeń...(https://aros.pl/ksiazka/corka-zegarmistrza)