"Praca należy do tego rodzaju przedsięwzięć badawczych, które w wyraźny sposób łączą refleksję teoretyczną z analizami empirycznymi. (...) Tak więc wypada pozytywnie ocenić zamierzenie Autorki. Studium empirycznie zorientowanego socjologa przynieść bowiem może argumenty, pozwalające na weryfikację niektórych tez i często nie ugruntowanych przekonań, dotyczących formuły i funkcji dobroczynności w zaawansowanej nowoczesności." z recenzji prof. Zbigniewa Bokszańskiego Katarzyna Górniak swą książkę poświęciła kategorii dobroczynności, która stanowi odpowiedź na mechanizm wykluczenia społecznego. Podjęto w niej rozważania nad działaniami praktykowanymi przez organizacje społeczne na rzecz osób doświadczających wykluczenia społecznego i nad tym, jak te organizacje przystosowują się do współczesnych wyzwań, jaką ofertę pomocy i wsparcia przygotowują. Stawiane jest pytanie o kształt współczesnej dobroczynności realizowanej w Polsce i wyrażanej poprzez działania organizacji pozarządowych. Inne pytania, to: jakie zmiany zachodzą we wzorach ich działalności, jaki rodzaj systemu tworzą, jak organizacje społeczne reagują na problematykę wykluczenia, jak ją traktują, jak definiują osoby, do których kierują swoje działania. Całość dociekań Autorki koncentruje się zatem wokół problemu, który skrótowo można ująć: dobroczynność w kontekście wykluczenia...(https://aros.pl/ksiazka/niemoc-pomocy)

Gdziekolwiek ją otworzycie, przeczytacie pełne emocji opowieści, które fantastycznie oddają histirię naszych 25 lat. To wasze historie! To wasze najbardziej osobiste słowa i zdania, w których zawarliście chwile trwogi, chwile radości, chwile nimocy, a także ogromne pokłady przyjaźni, które roztaczacie dookoła ... Ta książka pisze się nadal! Początek i koniec tej książki to tylko maleńki wycinektej wielkiej , ogromnej machiny, którą wszyscy razem stworzyliśmy pod nazwą Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy ... (fragment wstępu)

Najciekawsze polskie pamiętniki czasu II wojny światowej. I najbardziej niepoprawne politycznie. Wspomnienia przewodniczącego Rady Głównej Opiekuńczej posiadają zarówno wartość dokumentu, jak i dzieła literackiego, napisanego świetnym stylem. Celem założonego przezeń RGO było niesienie w czasie okupacji pomocy wszystkim obywatelom polskim, bez względu na pochodzenie czy wyznanie. Ronikier, nieustępliwy w obronie Polaków przed Niemcami, sięgał po wszelkie środki - z wyjątkiem narażenia na szwank honoru. Usunięty z przewodnictwa RGO, aresztowany, wielokrotnie przesłuchiwany, w końcu zwolniony z niemieckiego aresztu wyjechał za granicę - zagrożony zapowiedzianym aresztowaniem przez Rosjan - 18 stycznia ...(http://www.matras.pl/pamietniki-1939-1945,p,190459)

"Opowieść o 20 latach ""grania"" Orkiestry, niemal kalendarium jej działalności. Opowiada o skromnych początkach, oryginalnych pomysłach, nietuzinkowych postaciach, niezwykłych miejscach, a przede wszystkich o tym, jak obudzić w ludziach ducha i chęć pomocy i jak z zabawy dla wszystkich zrobić wielki pożytek dla ""małych"", czyli jak zebrać miliony na sprzęt ratujący życie. A wszystko zaczęło się od audycji, którą Jurek Owsiak prowadził w Rozgłośni Harcerskiej... "(http://lubimyczytac.pl/ksiazka/118405/robta-co-chceta-czyli-z-sercem-jak-na-dloni)

Początek marca. Pierwszy tydzień wojny. Zmierzch. Oglądam serwis za serwisem. Nie mogę się oderwać od informacji. Już nie ma łez. Mały chłopczyk nagrany w pociągu powtarza: ,,Mój tata to bohater, on teraz pomaga żołnierzom w Kijowie walczyć z naszymi wrogami. Ja z mamą wyjeżdżamy". Serce pęka. Dzwonek telefonu. Joasia Ziędalska-Komosińska, bliska mi bardzo, cudowna dziewczyna. ,,Joasiu, potrzebny ktoś, kto pojechałby na granicę. Znasz kogoś? Nie wiem - może dziennikarz, który zobaczy, co się tam dzieje i opisze. Powie o tym światu. Ilona błaga o pomoc. Mówi, że to armagedon". Ilona - pedagożka , wolontariuszka, koordynatorka pomocy. Hrubieszów... Boże, moje strony. Rodzinny dom przy Zamojskiej.... Myśli pędzą z szybkością światła. Igor... praca... dom... pies... Asia coś jeszcze tłumaczy. Głos dobiega jak zza szyby. ,,Ja pojadę - słowa mówią się same - jestem stamtąd. Moje miejsce jest przy granicy". Odkładam słuchawkę. Dzwonię do Ilony. Nie znamy się jeszcze, a gadamy jak koleżanki z liceum. ,,Czego potrzeba?" ,,Wszystkiego. Przyjedź, zobaczysz. Tu jest tłum ludzi, małe dzieci. Malutkie. Trzeba pieluch, jedzenia, leków, środków czystości. I przywieź też jakiegoś psychologa. Nie radzimy sobie. Opadamy z sił, Joasiu. Nie pamiętam, kiedy spałam. Pomóż". Wiem, jacy to ludzie. Znam tych urodzonych przy granicy. Są jak armia pospolitego ruszenia. Jeśli trzeba - nie do zdarcia. Ale wojna - to nawet dla nich zbyt wiele. Ogłaszam zbiórkę na grupie ,,Kobiety mocy", to samo na Instagramie, Facebooku, wśród znajomych. Przy recepcji bloku, w którym mieszkam, rośnie góra darów. Muszę mieć większy samochód. Nie zmieszczę wszystkiego. Znajomy podstawia mi dużego SUV-a. Jest pełen po dach. Zawieszenie trochę siada, ale to przecież misja. Damy radę! Jesteśmy stamtąd...(https://lenaczyta.pl/To-nie-kraj-to-ludzie-p182805)