Dago szybko się przekonuje, że bieganie bez czapki i szalika w chłodny dzień może się skończyć chorowaniem, leżeniem w łóżku i nudą. Na szczęście jego przyjaciel Lo ma ciekawe pomysły na wesołe spędzanie czasu mimo choroby. Dago. Daleki krewny smoka wawelskiego i bazyliszka. Bohater, który wraz ze swoim przyjacielem Lo – żółtym balonikiem – zmienia się na oczach czytelnika. Wyjątkowe pióro Doroty Kassjanowicz i charakterystyczna kreska Roberta Romanowicza stworzyły dziewięć historyjek, składających się jak w puzzle w jedną kolorową całość, która wspiera rodziców w wychowywaniu. Dzięki zadaniom typu „porównaj obrazki” książeczki rozwijają spostrzegawczość maluchów, a słowniczek tłumaczący język Lo zachęca je do poprawnego mówienia. Wszystkie części spaja również bliźniaczy początek i koniec, a także obraz tej samej ulicy, na której zachodzą zmiany wymagające uważności czytelnika. Dla dzieci w wieku 1–5 lat. Dago, Lo i zabawa w puzzle. Tył okładki wszystkich 9 części ułoży się w jeden duży obrazek!...(https://aros.pl/ksiazka/dago-i-lo-czesc-8-chorowanie)

Podłóżchowacz i zaskrzyszaf nie są już wyzwaniem dla smoka Dago i jego przyjaciela Lo. W tej części przygód bohaterowie pokonają jednego z największych dziecięcych wrogów – najciemniejszą ciemność. Dago. Daleki krewny smoka wawelskiego i bazyliszka. Bohater, który wraz ze swoim przyjacielem Lo – żółtym balonikiem – zmienia się na oczach czytelnika. Wyjątkowe pióro Doroty Kassjanowicz i charakterystyczna kreska Roberta Romanowicza stworzyły dziewięć historyjek, składających się jak w puzzle w jedną kolorową całość, która wspiera rodziców w wychowywaniu. Dzięki zadaniom typu „porównaj obrazki” książeczki rozwijają spostrzegawczość maluchów, a słowniczek tłumaczący język Lo zachęca je do poprawnego mówienia. Wszystkie części spaja również bliźniaczy początek i koniec, a także obraz tej samej ulicy, na której zachodzą zmiany wymagające uważności czytelnika...(https://aros.pl/ksiazka/dago-i-lo-czesc-3-ciemnosc)

Dago jest przekonany, że filmy i zabawki są o wiele ciekawsze od książek. Lecz wkrótce zmienia zdanie dzięki swojemu pomysłowemu przyjacielowi Lo. Balonik sprawia, że czytanie książek okazuje się fascynującą przygodą. Dago. Daleki krewny smoka wawelskiego i bazyliszka. Bohater, który wraz ze swoim przyjacielem Lo – żółtym balonikiem – zmienia się na oczach czytelnika. Wyjątkowe pióro Doroty Kassjanowicz i charakterystyczna kreska Roberta Romanowicza stworzyły dziewięć historyjek, składających się jak w puzzle w jedną kolorową całość, która wspiera rodziców w wychowywaniu. Dzięki zadaniom typu „porównaj obrazki” książeczki rozwijają spostrzegawczość maluchów, a słowniczek tłumaczący język Lo zachęca je do poprawnego mówienia. Wszystkie części spaja również bliźniaczy początek i koniec, a także obraz tej samej ulicy, na której zachodzą zmiany wymagające uważności czytelnika. Dla dzieci w wieku 1–5 lat. Dago, Lo i zabawa w puzzle. Tył okładki wszystkich 9 części ułoży się w jeden duży obrazek!...(https://aros.pl/ksiazka/dago-i-lo-czytanie-ksiazek-czesc-5)

Dziób w dziób, czyli wznieść się nad podziały Podziały istnieją wszędzie - również w świecie zwierząt. Można być najdzielniejszym wróblem, a jednak nie dostąpić zaszczytu zbratania się z puszącymi się gołębiami. Wojownicze gołębie mają zaś nikłe szanse na pokojowy dialog z polującymi na nie kotami. Czy w takim świecie jest szansa na zgodne współistnienie, a nawet międzygatunkową przyjaźń? Na łamanie barier i przekraczanie granic?

I w książce dla dzieci można się zaczytać, a „o sprawach ważnych i mniej ważnych, które są nie mniej ważne”, trzeba rozmawiać, bo „czy prawdziwe jest to, co się widzi? Czy to, co chce się widzieć? A może to, w co się bardzo wierzy?”. Urocza, mądra, napisana pięknym językiem, błyskotliwie dowcipna historia tytułowego Akiego. Do czytania wielokrotnego – polecam...(https://aros.pl/ksiazka/jestem-aki)

Tym razem Dago, z pomocą swojego przyjaciela Lo, poznaje zabawny sposób na polubienie mycia rąk. A dlaczego jest ono takie ważne i co to są zarazki, przekonuje się dość niespodziewanie – za sprawą malowanego przez siebie obrazka. Dago. Daleki krewny smoka wawelskiego i bazyliszka. Bohater, który wraz ze swoim przyjacielem Lo – żółtym balonikiem – zmienia się na oczach czytelnika. Wyjątkowe pióro Doroty Kassjanowicz i charakterystyczna kreska Roberta Romanowicza stworzyły dziewięć historyjek, składających się jak w puzzle w jedną kolorową całość, która wspiera rodziców w wychowywaniu. Dzięki zadaniom typu „porównaj obrazki” książeczki rozwijają spostrzegawczość maluchów, a słowniczek tłumaczący język Lo zachęca je do poprawnego mówienia. Wszystkie części spaja również bliźniaczy początek i koniec, a także obraz tej samej ulicy, na której zachodzą zmiany wymagające uważności czytelnika. Dla dzieci w wieku 1–5 lat. Dago, Lo i zabawa w puzzle. Tył okładki wszystkich 9 części ułoży się w jeden duży obrazek!...(https://aros.pl/ksiazka/dago-i-lo-czesc-4-mycie-rak)

Wykozaczona Niebieska Kapturka Kto założy, że to kolejna wersja znanej wszystkim bajki, będzie miał rację, ale… tylko trochę. Bo osnuta na jej motywach „Niebieska Kapturka” to zupełnie nowa opowieść: oryginalna w pomyśle, brawurowa w wykonaniu, hiphopowa w formie, uniwersalna w treści. Nieczęsto zdarza się trafić na książkę, której okładka wywołuje na twarzy uśmiech, nieschodzący z ust do samego końca lektury... Rzadko trafia się na budzący zachwyt oryginał w sytuacji, gdy tytuł brzmi znajomo, a fabuła wykazuje uderzające podobieństwo do znanej historii. Ale to możliwe – dowodem jest „Niebieska Kapturka” autorstwa trzech wszechstronnych twórców: Piotra Nowackiego, Łukasza Mazura i Bartosza Sztybora. To książka wyjątkowa: spójna, bezkompromisowo szczera, autentyczna. Jej twórcy, konsekwentnie trzymając się przyjętej konwencji, perfekcyjnie zrealizowali swój zamysł. Mamy więc dziewczynkę, która z koszykiem pełnym jedzenia rusza przez las, by odwiedzić babcię, mamy wilka i myśliwego, którzy konfrontują się ze sobą w kluczowej scenie – jednak na tym podobieństwa do znanej bajki się kończą. Bohaterowie osadzeni są w innej rzeczywistości , a ich działaniom przyświecają motywy zupełnie różne od znanych powszechnie z bajki o dziewczynce w czerwonym czepeczku. „Kapturka” w formie i treści jest zupełnie nową opowieścią – brawurową i bardzo aktualną. Dość powiedzieć, że przybrała formę komiksu i została napisana slangiem młodzieżowym. Jej przekaz jest prosty: to pochwała odwagi bycia sobą, otwartości i szczerości. Można ją czytać na wielu poziomach: jako manifest ekologiczny – Kapturka lubi zwierzęta, uratowała wilka, feministyczny – wszak jest Kapturką, nie Kapturkiem, w dodatku Niebieską (czyż przywdziewając kolor tradycyjnie zarezerwowany dla chłopców nie wpisuje się w ideologię gender…?). Można snuć mniej lub bardziej żartobliwe rozważania o wymowie tej opowieści i naturze nowej bohaterki naszych czasów, ale będą one tylko jednymi z wielu możliwych, a przecież niekoniecznie potrzebnych interpretacji. Historia zamknięta w komiksowej formie nie ogranicza grupy potencjalnych odbiorców, lecz przeciwnie – poszerza ten krąg. W tej lekturze odnajdą się bowiem nie tylko młodzi ludzie, których językiem opisana jest znana im rzeczywistość, ale i ich rodzice czy dziadkowie – dołączony do książki słowniczek może być swoistym międzypokoleniowym mostem. Dobrze by się stało, gdyby to minidzieło („mini” tylko ze względu na rozmiar) dzięki przyjętej konwencji dotarło z pozytywnym przekazem do czytelników wiekowo pretendujących do grupy młodzieży. By posłużyć się językiem Kapturki: mając ją za bohaterkę, z pewnością wiedzieliby, jak uniknąć muki i nie robić siary, żyć na czilu i dobrej fazie. Czego warto życzyć wszystkim czytelnikom „Niebieskiej Kapturki”. Recenzja: Anna Stasiak...(http://www.empik.com/niebieska-kapturka-sztybor-bartosz,p1123718894,ksiazka-p)

Dago jest niejadkiem. Ale gdy pewnego dnia na jego talerzu pojawia się niespodzianka –kolorowy obrazek do zjedzenia, smok nie może się doczekać kolejnych zaskakujących posiłków. Czy rodzice i jego przyjaciel Lo zdradzą mu sekret, jak i z czego się je robi? Dago. Daleki krewny smoka wawelskiego i bazyliszka. Bohater, który wraz ze swoim przyjacielem Lo – żółtym balonikiem – zmienia się na oczach czytelnika. Wyjątkowe pióro Doroty Kassjanowicz i charakterystyczna kreska Roberta Romanowicza stworzyły dziewięć historyjek, składających się jak w puzzle w jedną kolorową całość, która wspiera rodziców w wychowywaniu. Dzięki zadaniom typu „porównaj obrazki” książeczki rozwijają spostrzegawczość maluchów, a słowniczek tłumaczący język Lo zachęca je do poprawnego mówienia. Wszystkie części spaja również bliźniaczy początek i koniec, a także obraz tej samej ulicy, na której zachodzą zmiany wymagające uważności czytelnika. Dla dzieci w wieku 1–5 lat. Dago, Lo i zabawa w puzzle. Tył okładki wszystkich 9 części ułoży się w jeden duży obrazek!...(https://aros.pl/ksiazka/dago-i-lo-czesc-7-niejadek)

Dorastając, Dago tym razem podejmuje próbę pożegnania się z pieluszką i zawarcia przyjaźni z nocnikiem. Smok, z pomocą swojego przyjaciela Lo, zaczyna rozumieć, że pieluszki są tylko dla bobasów. Dago. Daleki krewny smoka wawelskiego i bazyliszka. Bohater, który wraz ze swoim przyjacielem Lo – żółtym balonikiem – zmienia się na oczach czytelnika. Wyjątkowe pióro Doroty Kassjanowicz i charakterystyczna kreska Roberta Romanowicza stworzyły dziewięć historyjek, składających się jak w puzzle w jedną kolorową całość, która wspiera rodziców w wychowywaniu. Dzięki zadaniom typu „porównaj obrazki” książeczki rozwijają spostrzegawczość maluchów, a słowniczek tłumaczący język Lo zachęca je do poprawnego mówienia. Wszystkie części spaja również bliźniaczy początek i koniec, a także obraz tej samej ulicy, na której zachodzą zmiany wymagające uważności czytelnika...(Dorastając, Dago tym razem podejmuje próbę pożegnania się z pieluszką i zawarcia przyjaźni z nocnikiem. Smok, z pomocą swojego przyjaciela Lo, zaczyna rozumieć, że pieluszki są tylko dla bobasów. Dago. Daleki krewny smoka wawelskiego i bazyliszka. Bohater, który wraz ze swoim przyjacielem Lo – żółtym balonikiem – zmienia się na oczach czytelnika. Wyjątkowe pióro Doroty Kassjanowicz i charakterystyczna kreska Roberta Romanowicza stworzyły dziewięć historyjek, składających się jak w puzzle w jedną kolorową całość, która wspiera rodziców w wychowywaniu. Dzięki zadaniom typu „porównaj obrazki” książeczki rozwijają spostrzegawczość maluchów, a słowniczek tłumaczący język Lo zachęca je do poprawnego mówienia. Wszystkie części spaja również bliźniaczy początek i koniec, a także obraz tej samej ulicy, na której zachodzą zmiany wymagające uważności czytelnika.)

„Dzieci są mądre. Potrafią być tu i teraz. Jak mistrzowie zen, jak tybetańscy mnisi. Jeśli je czymś zainteresujesz, natychmiast oddadzą ci całą swoją uwagę. Jestem szczęściarą, bo uznały mnie za swoją. Gdyby ktoś wystrzelił mnie w kosmos, to za nimi tęskniłabym najbardziej”. Katarzyna Stoparczyk „Myślę, że gdyby za najważniejsze sznurki w państwie pociągali rozmówcy Kasi Stoparczyk, nasze życie polityczne byłoby o wiele ciekawsze. Z pewnością także – lepsze. Marząc, poczytajmy. Oto jedyne znośne spojrzenie na politykę i polityków”. Michał Nogaś „Uwielbiam dzieci. Za ich entuzjazm i prawdomówność. Za słowotwórczość. Są niezwykle kreatywne, spontaniczne, bezpośrednie. Chyba do chwili, kiedy zaczynają się wstydzić. Trzeba z tego korzystać! Kasia robi to świetnie… Uczmy się od nich radości życia. Tak szybko dorastają”. Marek Niedźwiecki...(http://www.empik.com/politycy-w-piaskownicy-stoparczyk-katarzyna,p1116337071,ksiazka-p)

Dago zostaje przedszkolakiem, lecz nie dogaduje się z nowymi koleżankami i kolegami. Woli towarzystwo własnych zabawek i swojego przyjaciela Lo. Dzięki pomocy balonika w końcu się przekonuje, że przedszkole to niezwykłe miejsce, do którego lubi wracać. Dago. Daleki krewny smoka wawelskiego i bazyliszka. Bohater, który wraz ze swoim przyjacielem Lo – żółtym balonikiem – zmienia się na oczach czytelnika. Wyjątkowe pióro Doroty Kassjanowicz i charakterystyczna kreska Roberta Romanowicza stworzyły dziewięć historyjek, składających się jak w puzzle w jedną kolorową całość, która wspiera rodziców w wychowywaniu. Dzięki zadaniom typu „porównaj obrazki” książeczki rozwijają spostrzegawczość maluchów, a słowniczek tłumaczący język Lo zachęca je do poprawnego mówienia. Wszystkie części spaja również bliźniaczy początek i koniec, a także obraz tej samej ulicy, na której zachodzą zmiany wymagające uważności czytelnika. Dla dzieci w wieku 1–5 lat. Dago, Lo i zabawa w puzzle. Tył okładki wszystkich 9 części ułoży się w jeden duży obrazek!...(https://aros.pl/ksiazka/dago-i-lo-czesc-9-przedszkole)

Tym razem Dago odkrywa, że segregacja śmieci jest nie tylko pożyteczna, ale i przegania nudę. Wspólnie ze swoim przyjacielem Lo i z rodzicami smok w magiczny sposób zmienia zużyte przedmioty w niepowtarzalne zabawki i konstrukcje. Dago. Daleki krewny smoka wawelskiego i bazyliszka. Bohater, który wraz ze swoim przyjacielem Lo – żółtym balonikiem – zmienia się na oczach czytelnika. Wyjątkowe pióro Doroty Kassjanowicz i charakterystyczna kreska Roberta Romanowicza stworzyły dziewięć historyjek, składających się jak w puzzle w jedną kolorową całość, która wspiera rodziców w wychowywaniu. Dzięki zadaniom typu „porównaj obrazki” książeczki rozwijają spostrzegawczość maluchów, a słowniczek tłumaczący język Lo zachęca je do poprawnego mówienia. Wszystkie części spaja również bliźniaczy początek i koniec, a także obraz tej samej ulicy, na której zachodzą zmiany wymagające uważności czytelnika. Dla dzieci w wieku 1–5 lat. Dago, Lo i zabawa w puzzle. Tył okładki wszystkich 9 części ułoży się w jeden duży obrazek!...(https://aros.pl/ksiazka/dago-i-lo-czesc-6-segregacja-smieci)

Dago musi wreszcie odkryć, że smoczki są tylko dla smoczków. Dla małych smoków. A on, jeśli chce dorosnąć, powinien w końcu się z takim smoczkiem rozstać. W tym pomoże mu jego niezawodny przyjaciel Lo. Dago. Daleki krewny smoka wawelskiego i bazyliszka. Bohater, który wraz ze swoim przyjacielem Lo – żółtym balonikiem – zmienia się na oczach czytelnika. Wyjątkowe pióro Doroty Kassjanowicz i charakterystyczna kreska Roberta Romanowicza stworzyły dziewięć historyjek, składających się jak w puzzle w jedną kolorową całość, która wspiera rodziców w wychowywaniu. Dzięki zadaniom typu „porównaj obrazki” książeczki rozwijają spostrzegawczość maluchów, a słowniczek tłumaczący język Lo zachęca je do poprawnego mówienia. Wszystkie części spaja również bliźniaczy początek i koniec, a także obraz tej samej ulicy, na której zachodzą zmiany wymagające uważności czytelnika...(https://aros.pl/ksiazka/dago-i-lo-czesc-1-smoczek)

Ziuzia ma jedno oko szare, a drugie zielone, dlatego patrzy na świat troszkę inaczej. Poza tym ma mnóstwo dobrych pomysłów, które przychodzą jej do głowy prosto z pępka (bo przecież pępek też do czegoś musi służyć). I nigdy się nie nudzi. Bo jak tu się nudzić, skoro trzeba szukać bandy uciekających robaków, które chowają się w kałużach? A marchewka, kiedy tylko narysuje się jej pisakiem oczy, organizuje podróż do Królestwa Grochu z Kapustą. Albo kiedy łóżko bez ostrzeżenia wzlatuje w nocne niebo, żeby Ziuzia mogła utulić płaczące gwiazdy. Oczywiście, poza tym Ziuzia ma też obowiązki. Musi znaleźć właściciela kotka, który jest stworzony z deszczu, wymyślić tacie nowe imię, pomóc starszej siostrze zrobić pierwszy makijaż, czy odtajnić tajną akcję, która jest tak tajna, że nawet Mateusz nie wie, o co w niej chodzi (a przecież to chłopak!). I wcale nie jest ważne, że bandy uciekających robaków to tak naprawdę PIT-y, które wypełniają rodzice, Królestwo Grochu z Kapustą to tylko lodówka, a gdy dziewczynki dorastają, nie mogą stać się robotami, tylko kobietami. Rzeczywistość w dwukolorowych oczach Ziuzi jest zaczarowana i fascynująca. To świat, w którym nawet lampa czy trzepak mają uczucia, świat bliski dzieciom i rodzicom, bezpieczny i dobry, a przecież prawdziwy...(http://www.empik.com/ziuzia-przesluga-malina,p1096568728,ksiazka-p)

Oczarowanie słowem i obrazem – recenzja książki „Ziuzia i coś niezwykłego” Znacie Ziuzię? Mam nadzieję, że tak, bo jest to dziewczynka, którą warto znać i warto się z nią przyjaźnić – o nudzie można zapomnieć! A jeśli nie, to pokrótce ją przedstawię: Ziuzia ma jedno oko szare i jedno zielone, pomysły przychodzą jej z pępka, bo przecież pępek musi do czegoś służyć. Ma starszą siostrę Kikę, której czasami czegoś zazdrości, np. noszenia stanika. Oczywiście ma sympatycznych rodziców – Muchę (to mama) i Puszka (to tata) oraz najlepszego kolegę Mateusza. W książce „Ziuzia” można ich lepiej poznać, a dzięki drugiej części pt. „Ziuzia i coś niezwykłego” nie sposób ich nie polubić! Ziuzia wciąż tryska pomysłami (no naprawdę, bardzo pojemny ten pępek), w które wciąga innych. Jednego dnia staje się niewidzialna, innego znów czaruje, z Mateuszem potrafi w domu odegrać prawdziwy horror (wszystko prze to, że Kika może już chodzić do kina na horrory, a Ziuzia jeszcze nie), a na męskiej wyprawie okazuje się… najbardziej męska, no może opanowana i trzeźwo myśląca. Poza tym Ziuzia ma wiele wartościowych cech i talentów, np. potrafi grać na flecie i rozmawiać z szafą. Umie też dobrze się spakować na wycieczkę do babci, która była kiedyś śpiewaczką operową i ma mnóstwo wspaniałych ubrań, które doskonale nadają się do tego, by udawać w nich królewnę, która w wysokiej wieży (czyt. na drzewie) czeka na swojego księcia na białym koniu (czyt. kolegę-niezdarę na kozie). Właściwie mogłabym tak jeszcze długo wymieniać, ale czy… miałoby to sens? Ziuzię powinien każdy poznać osobiście, a już szczególnie czytelnicy obojga płci w wieku powyżej pięciu lat! No i koniecznie trzeba się dowiedzieć, czym jest to tytułowe „coś”!...(http://www.matras.pl/ziuzia-i-cos-niezwyklego,p,235878#)

Ziuzia, czyli rzecz o rewolucji i ewolucji. Czy pamiętacie dziewczynkę z jednym okiem szarym, a drugim zielonym? Której pomysły przychodziły do głowy przez pępek? Tak, to właśnie Ziuzia. Wraca odrobinę starsza - ma już 8 lat, mierzy się z nowymi sytuacjami, kształtuje swoje podejście do nich. Nie przestaje być uroczą, pełną fantazji dziewczynką, ale teraz jest jeszcze bardziej rezolutna, bo wiele się u niej zmieniło, a poza tym starszeństwo zobowiązuje… Tak, tak - Ziuzia traci pozycję najmłodszej w rodzinie, gdy pojawia się maleńki braciszek, który „prawdopodobnie ma na imię Staszek”, bo wszyscy i tak nazywają go Fistaszkiem. Ziuzia staje się coraz bardziej świadoma występowania „dorosłych” problemów i konfrontuje się z nimi najlepiej jak potrafi. Nie tylko więc odnajduje się w roli średniej siostry, ale też na przykład mediatorki w sytuacji konfliktu zmęczonych nowymi obowiazkami rodziców. Musi zdecydować, czy chce chodzić do szkoły (bliska jest bowiem jej rzucenia), ale też oswoić się z rolą… dziewczyny swojego chłopaka, bo i wątek pierwszych szkolnych sympatii się tu pojawia. Nie bez przyczyny trzeci tom opowieści nosi tytuł „Ziuzia i dom na głowie”. Można odczytywać go dwojako: jako wywrócenie do góry nogami dotychczasowego porządku, bo taką małą rewolucją zawsze jest pojawienie się dziecka w rodzinie, lub jako określenie nowej sytuacji, w której znalazła się Ziuzia, przyjmująca na siebie różne problemy i obowiązki z tej rewolucji wynikające. Malina Prześluga po raz kolejny udowania niezwykłe wyczucie dziecięcego świata i jego problemów, jednocześnie potwierdza dar opowiadania o nim w sposób idealnie bezgrzeszny: bez infantylizmu, czułostkowości, sztuczności, dydaktyzmu. Dzięki temu znakomicie trafia w odbiór tak przez dzieci, które mogą identyfikować się z Ziuzią i przez pryzmat jej przygód konfrontować się z rzeczywistością, jak i dorosłych, którym „Ziuzia” może być pomocna w kontakcie i lepszym zrozumieniu swoich dzieci, może być wsparciem przy wspólnym rozwiązywaniu z nimi poważnych - bo często tak przecież przez nie odbieranych - problemów. Malina Prześluga nie porusza błahych problemów ani nie opisuje ważnych spraw w błahy sposób. Z dużą lekkością, ale i wyczuciem zajmuje się sprawami istotnymi tak z perspektywy dzieci w wieku wczesnoszkolnym, jak i ich rodziców. Na przykład bardzo umiejętnie wplata wątek postawy wobec odmienności - bez jednej fałszywej nuty czy nachalnego dydaktyzmu porusza kwestię otwartości i tolerancji. Uczy też samodzielności i odpowiedzialności. „Ziuzia i dom na głowie” jest jak jej bohaterka: pogodna, ale z bardzo wyrazistym charakterem, o nieskrępowanej wyobraźni i mocno zindywidualizowana, żeby nie powiadzieć - niezależna. Ta wyczekana pozycja nie zawiedzie miłośników Ziuzi i znów podsyci ochotę na więcej, na kolejne opowieści. Z pewnością będzie kochana przez dzieci równie mocno, jak poprzednie dwie części opowieści. Zaskarbi sobie też sympatię rodziców, bo będzie nieocenioną pomocą w radzeniu sobie z dziecięcymi problemami: niechęcią do szkoły czy zazdrością o młodsze rodzeństwo...(http://www.empik.com/ziuzia-i-dom-na-glowie-przesluga-malina,p1125536984,ksiazka-p)