Wojna się skończyła. Do zrujnowanej Warszawy wracają ludzie, których życie też legło w gruzach. Ale przeżyli. I to jest najważniejsze II wojna światowa w przerażający sposób zmieniła życie setek tysięcy mieszkańców Warszawy, miasta, które po upadku powstania przypominało morze gruzów. Jedni zdołali przeżyć, innym się to nie udało. Zginęli na ulicach miasta, zostali zamęczeni na Pawiaku lub w obozach koncentracyjnych. Ci, którym udało się ocaleć, próbują po wojnie układać sobie życie na nowo. Do zrujnowanej stolicy wraca rodzina Pataczków. Kamienica przy Marszałkowskiej, w której kiedyś mieszkali, cudem ocalała. Ojciec, lekarz, natychmiast podejmuje pracę w szpitalu. Matka, przedwojenna nauczycielka, próbuje odnaleźć się jako dziennikarka szukająca śladów nadziei wśród ruin. Starsza córka, Tereska, pomaga odgruzowywać Politechnikę, licząc, że dzięki temu odzyska przedwojenną miłość. Jest jeszcze ta młodsza - Mirka. I to w niej jest największa nadzieja. To ona bowiem znajduje w sobie dość odwagi i siły, by co dzień udowadniać, że najważniejsze to przeżyć. I żyć dalej Najważniejsze to przeżyć - najbardziej poruszająca po Stuleciu Winnych powieść Ałbeny Grabowskiej. Opowieść o sile rodziny, miłości i życia...(https://lenaczyta.pl/Najwazniejsze-to-przezyc-p430031)

"Nic drobniej nie będzie" to kronika wydarzeń. Sprawozdanie z ostatnich paru lat. Jest tu mowa o rzeczach, które działy się tymczasem i mimochodem. Drobiazgach zwiastujących koniec epoki. O zniczach w kształcie Polski i wojnie z dynią. Ale także o żółwiach, klamkach, hotelach i wizytach u krewnych. O kubełku na zmieszane, emotikonach, przedwojennej złotówce, strategiach oporu, glinianych gwizdkach. O dorastaniu dzieci. O wspomnieniach. I o tym, jak przetrwać tournée literackie. Jest też o prawdziwych wojnach, prawdziwych lękach, nadciągającej przemocy. Czasami poetycki język i humor dają na chwilę odpór brutalności świata. Na książkę składają się felietony, które Marcin Wicha publikował w latach 2017-2021 na łamach magazynu "Pismo" oraz nowe teksty...(https://lenaczyta.pl/Nic-drobniej-nie-bedzie-p199663)

Dlaczego Polacy się nienawidzą? Za co Polacy nie znoszą swojej ojczyzny i innych Polaków? Fatalną opinię o Polakach mieli Piłsudski i Dmowski, Norwid i Krasiński. Lista negatywnych cech przypisywanych Polakom przez nich samych jest bardzo długa – od kłótliwości i zawiści po niedbalstwo i niechęć do mycia. Na podstawie pamiętników, listów, publicystyki, poezji – do piosenek hip-hopowych włącznie – Adam Leszczyński pokazuje polski negatywny autostereotyp w czystej, wydestylowanej postaci. To książka wkurzająca, bolesna i pełna mocnych cytatów. Odpowiada też na pytanie: co można zrobić, żeby Polacy zaczęli siebie samych w końcu lubić?...(https://aros.pl/ksiazka/no-dno-po-prostu-jest-polska)

Publikacja podejmuje istotne zagadnienia odnoszące się do obywatela, jego miejsca i roli, jaką odgrywa czy też może odgrywać w Internecie. Książka podzielona jest na cztery części, w których poszczególni autorzy analizują zjawiska cyberwojny, cyberreligii, cybermanipulacji oraz cybertwórczości. To z nimi w szybko zmieniającym się świecie coraz częściej spotyka się współczesny człowiek. Doświadcza ich w sposób bezpośredni, serfując w sieci, lub dowiaduje się o nich z kanałów medialnych. Niezwykle istotne jest to, aby te zmieniające się procesy obserwować, analizować, odpowiednio nazywać, poddawać naukowej refleksji i o nich informować obywateli. Autorzy poszczególnych tekstów w ciekawy sposób zwracają uwagę na to, jak łatwo można wykorzystywać do rozmaitych, tzn. i pozytywnych, i negatywnych celów narzędzie, jakim od lat jest internet. Medium to ma niezwykle dużą siłę oddziaływania, zwłaszcza na ludzi młodych, dlatego konieczne jest prowadzenie badań cyberprzestrzeni zarówno pod kontem możliwości wykorzystania jej do działań wojennych, jak i propagowania nowych ruchów religijnych. Działania podejmowane w cyberprzestrzeni mają bowiem duże przełożenie na prawdziwe życie. Sprawne wykorzystywanie sieci daje potencjał do tego, by wpływać na wiele obszarów życia jego użytkowników Książka może być pomocą dla nauczycieli, katechetów oraz dla studentów dziennikarstwa i kierunków pokrewnych. Dla każdego, kto sięgnie po tę pozycję, może stanowić pomoc w refleksji nad byciem odpowiedzialnym użytkownikiem i twórcą treści w przestrzeni, jaką jest Internet...(https://www.empik.com/obywatel-w-internecie-opracowanie-zbiorowe,p1183374719,ksiazka-p)

„Ona: – Czy chodzenie tam to był grzech? Jak one już były martwe a tu bida była, to nie jest grzech. Tak se myślę. A pan myśli, że to był grzech, rąbać te ciała, szukać tam grosza jakiegoś? Ja: – To ludzie byli. Ona: – Ale nieżywe”. To nie były incydenty, ale proceder, który, niemal na masową skalę, trwał przez lata. Na terenie byłych obozów zagłady w Sobiborze i Bełżcu, w mogiłach setek tysięcy ofiar mieszkańcy pobliskich wsi i przyjezdni prowadzili wykopki w poszukiwaniu „żydowskiego złota”. „Na Icki” chodzili ojcowie i synowie, sąsiedzi, mężczyźni, kobiety i dzieci. Prochy zmieszane z ziemią przepłukiwali w rzece lub specjalnie wykopanych dołach z wodą, tzw. płuczkach. Paweł Piotr Reszka, laureat Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego, w swojej nowej książce zbiera głosy układające się w przerażającą opowieść o zobojętnieniu, które pozwala traktować masowe mogiły jak złotonośne pola. Nie osądza jednak, lecz szuka odpowiedzi na pytania: jak to możliwe, że po Zagładzie mogła przyjść „gorączka złota”, co kierowało kopaczami i co dzisiaj myślą o tym ich potomkowie...(https://aros.pl/ksiazka/pluczki-poszukiwacze-zydowskiego-zlota)

Wyjazdy zarobkowe na Zachód – legalne i nielegalne – to codzienność mieszkańców Wołynia. Z ich punktu widzenia wymarzonym Zachodem jest Polska, tymczasem Polacy mają z Wołyniem przede wszystkim ponure skojarzenia. A przecież od tragicznych wydarzeń minęło już ponad siedemdziesiąt lat, narodziły się kolejne pokolenia i – mówiąc najzupełniej banalnie – życie toczy się dalej. Życie, o którym wiemy zdecydowanie za mało...(https://aros.pl/ksiazka/pogranicze-wszystkiego-podroze-po-wolyniu)