Książka Seksualne wykorzystywanie małoletnich w Kościele. Problem – odpowiedź Kościoła – doświadczenie polskie daje Czytelnikom rozległą orientację w problematyce wykorzystywania małoletnich w Kościele oraz wyobrażenie o jego skutkach i skali zagadnienia (…). Ukazując całą złożoność problemu od wszystkich stron: ofiary, sprawcy, przełożonych i wiernych, zaprasza do cierpliwości, spokoju i rozwagi, by zaistniałego dramatu nie pogłębiać przez pochopne działania, które będą jedynie powiększać zaistniałą już krzywdę (…). Pokazuje, że pierwszą winą ludzi odpowiedzialnych za Kościół nie jest pojawianie się sytuacji wykorzystania małoletnich przez księży, gdyż działalność Kościoła była i jest oparta na zaufaniu, którego nadużywają ludzie nieuczciwi, ale na pomniejszaniu i lekceważeniu grzechów księży wobec wiernych oraz na uleganiu korporacyjnemu podejściu do wspólnoty kapłańskiej, w którym „potrzeby i interesy korporacji” stają się ważniejsze od potrzeb, praw i pragnień samych wiernych. Z całej książki tchnie szczera troska o dobro najmłodszych oraz o przejrzystość tych, którzy im w Kościele posługują.(https://wydawnictwowam.pl/prod.seksualne-wykorzystywanie-maloletnich-w-kosciele.12329.htm?sku=79702)

Kilkudziesięciu kardynałów oraz setki biskupów i księży zgodziło się rozmawiać z francuskim socjologiem i pisarzem Frédéricem Martelem. Wśród nich znaleźli się zdeklarowani homoseksualiści, którzy odsłonili przed nim świat wielkiej szafy, w której ukrywają się księża geje, i dzięki którym poznał pilnie strzeżone tajemnice Watykanu. Sodoma to opowieść o konsekwencjach ukrywania własnej orientacji. O podwójnym życiu Kościoła. O hipokryzji, która stoi za najważniejszymi decyzjami kościelnych hierarchów i wpływa na funkcjonowanie całego Kościoła. Zdaniem Martela to homoseksualizm kleru jest kluczem, który pozwala najlepiej zrozumieć pontyfikaty Jana Pawła II, Benedykta XVI i być może Pawła VI oraz papieża Franciszka. Bowiem to właśnie w Kościele istnieje największa społeczność homoseksualistów na świecie. Dlaczego homoseksualni duchowni są największymi homofobami? Dlaczego ukrywają seksualnych przestępców w koloratkach? Dlaczego zawsze zależało im i zależy nadal na zachowaniu w Kościele konserwatywnego status quo? Za co tak nienawidzą papieża Franciszka? Na te i wiele innych pytań Martel szuka odpowiedzi w książce, która jest efektem czteroletniego śledztwa w trzydziestu krajach...(https://aros.pl/ksiazka/sodoma-hipokryzja-i-wladza-w-watykanie)

Niektórzy wieścili mu, że będzie karykaturą księdza. Niespełna jedenaście lat jego kapłaństwa to m.in. stworzenie domowego hospicjum, potem budowa od podstaw hospicjum stacjonarnego; organizacja Areopagów etycznych – letnich warsztatów dla studentów medycyny; praca katechety w szkole, gdzie ani uczniowie nie oszczędzali jego, ani on ich. 1 czerwca 2012 r. zdiagnozowano u niego nowotwór mózgu. Teraz, po dwó ch operacjach, poddawany kolejnym chemioterapiom, nadal pracuje na rzecz hospicjum i służy jego pacjentom. Wspiera też swoich dawnych uczniów i wychowanków – niejednemu z nich pomógł wyprostować życie. Mówi, że jest „otwarty na cud”, ale jednocześnie przygotowuje się na to, żeby „dobrze przeżyć swoją śmierć”.Janek ma ze swojego okna niezwykłą perspektywę: i na śmierć, i na życie może patrzeć z dystansu. Na śmierć, bo wciąż żyje pełną piersią. Na życie – bo świadomie i mądrze codziennie zmaga się ze śmiercią. I o życiu, i o śmierci mówi więc takie rzeczy, że oczy stają czasem w słup, a z nóg spadają ciepłe kapcie. Tu nie ma ani grama ględzenia, jest obudzona po zderzeniu ze ścianą ostra, kryształowa intensywność. Janek lubi powtarzać, że przed śmiercią bardzo chciałby jeszcze zrobić coś pożytecznego. Właśnie zrobił.Szymon Hołownia...(http://www.matras.pl/szalu-nie-ma-jest-rak,p,180065)

Ze wstępu: (...) Podjęta przez autorkę problematyka badań jest próbą wypełnienia luki w obecnym stanie wiedzy. Celem tych naukowych dociekań jest wydobycie na światło dzienne dowodów obecności św. Wojciecha w piśmiennictwie pomorskim oraz prezentacja i analiza tych źródeł. Piśmiennictwo, czyli zainteresowanie się biskupem Pragi, potwierdza kult św. Wojciecha na Pomorzu Wschodnim i Prusach (...)(http://ksiazkihistoryczne.pl/historia-polski-sredniowiecze-swiety-wojciech-w-pismiennictwie-pomorza-wschodniego-i-prus-do-konca-xviii-wieku/p,102993)

W piętnastą rocznicę śmierci Józefa Tischnera przypominamy legendarną postać księdza i filozofa, którego życie obrosło w setki anegdot. Ta opowieść jest ich kolażem, historią pasjonującą, snutą przez charyzmatyczne i barwne postacie z najbliższego kręgu przyjaciół i współpracowników. Jakim był człowiekiem? Czym były dla niego dom i ukochane góry, bez których nie powstałaby potem słynna Filozofia po góralsku? Dlaczego tak ważne były dla niego dzieci, dla których celebrował specjalne msze? Na czym polegały wielkie spory ideowe, toczone przez Tischnera m.in. na łamach „Tygodnika Powszechnego” i jak pracowało się w tej legendarnej redakcji? Dlaczego w Radiu Maryja mówiono o nim „tak zwany ksiądz Tischner”? Co stało u podstaw jego zainteresowania polityką, dlaczego nie chciał być politycznym aktywistą i o czym pisał w głośnym zbiorze esejów Etyka solidarności? Czym była przyjaźń z Karolem Wojtyłą? Co dziś powiedziałby nam Tischner? O księdzu Tischnerze opowiadają członkowie jego rodziny, znajomi, przyjaciele, współpracownicy. Są wśród nich osoby, których nikomu nie trzeba przedstawiać: ksiądz Adam Boniecki, Krzysztof Kozłowski, biskup Tadeusz Pieronek, Tadeusz Mazowiecki, kardynał Stanisław Dziwisz, Lech Wałęsa, Józefa Hennelowa, Adam Michnik, Jacek Żakowski, Piotr Mucharski i wiele innych. Jest wreszcie sam Józef Tischner, komentujący swe życie i dzieło. Zawsze celnie i tak pięknie, by wspomnieć słowa o domu: Przestrzenią człowiekowi najbliższą jest dom. Wszystkie drogi człowieka przez świat mierzą się odległością od domu. Tę książkę – będącą zarówno wszechstronną biografią Tischnera, jak i biografią Polski drugiej połowy XX wieku – czyta się jednym tchem, nawet jeśli dotyczy kwestii skomplikowanych. Autorzy zadbali o to, bo z pewnością tego chciałby sam bohater. Fenomen popularności i oddziaływania Tischnera na ludzi prostych i inteligentów, na wierzących i niewierzących, polegał bowiem na tym, że wszystko umiał klarownie wyjaśnić. Tischner – przypomina Krzysztof Kozłowski – nawet jeśli był trudny, to nie chciał być trudny i bardzo był wdzięczny, jeżeli zwracało mu się uwagę: „Wiesz, to jest mało zrozumiałe”. Bo dla Tischnera mądrość (…) wtedy miała sens, jeżeli nie była wyrażona w żargonie filozoficzno-naukowym, tylko była przekładalna na język normalny, aż po góralszczyznę. Wtedy dopiero mądrość ma sens, wtedy dopiero jest się z ludźmi...(http://www.matras.pl/tischner-podroz,p,227413)

W grudniu 2018 roku runął pomnik prałata Henryka Jankowskiego, jednego z bardziej rozpoznawalnych kapelanów „Solidarności”. Zmarły w 2010 roku ksiądz był postacią więcej niż kontrowersyjną. Ci, którzy ściągnęli go z piedestału, widzieli w nim ucieleśnienie głównych grzechów trawiących polski Kościół: pychy, chciwości, nieczystości, łakomstwa, zazdrości i gniewu. Ci, którzy niedługo potem modlili się „o zwycięstwo prawdy” w jego intencji, patrzyli na niego jak na bohatera i dobroczyńcę. By odkryć prawdę, Monika Góra i Krzysztof Brożek sięgają do źródeł, docierają do świadków, współpracowników i rywali. Cofają się do jego przedwojennego dzieciństwa, lat szkolnych i tych spędzonych w seminarium. Sprawdzają, jak chłopiec nieradzący sobie z nauką stopniowo wyprzedzał lepszych od siebie. Jak otaczał się ludźmi, którzy mogli popchnąć go wyżej. Jak związał się ze służbami polskimi i niemieckimi, a potem przyłączył do „Solidarności”. Jak w wolnej Polsce budował swoje imperium, powoli podupadając na zdrowiu. W dziennikarskim śledztwie autorzy mierzą się również z najpoważniejszymi oskarżeniami wobec Jankowskiego – tymi, które dotyczą wykorzystywania dzieci i ministrantów z parafii św. Brygidy. Ilu młodych ludzi okaleczył prałat? Czy wszystkie oskarżenia są prawdziwe? Upadek po raz kolejny dowodzi, że rzeczywistość nie jest czarno-biała, co nie czyni jej w żaden sposób mniej bolesną...(https://aros.pl/ksiazka/upadek-historia-pralata-henryka-jankowskiego)

W latach 80. ksiądz Henryk Jankowski był bohaterem. Gdańszczanie przegrywali jego kazania z kasety na kasetę – jak pieśni Jacka Kaczmarskiego – i handlowali nimi na targowisku. Poważni ludzie stawiali go obok Piotra Skargi i Jerzego Popiełuszki. Ściskali się z nim wielcy tego świata: księżna Anna z Windsorów, senator Edward Kennedy, Margaret Thatcher. Brał pieniądze od bogatych i rozdawał biednym. Dzięki temu dorobił się tysięcy oddanych wielbicieli. Zmowa milczenia wokół tego, co na prawdę dzieje się na plebanii kościoła św. Brygidy, była powszechna. Ta zmowa jest tematem książki tak samo jak kapłan, który przebył drogę z małomiasteczkowej nicości na szczyty i z powrotem – by umrzeć w samotności i w biedzie. Który jedne dzieci wysyłał na zagraniczne kuracje i wczasy, a inne krzywdził...(https://aros.pl/ksiazka/uzurpator-podwojne-zycie-pralata-jankowskiego)

„Notuję tutaj to, co mnie zadziwia, irytuje i oburza w życiu publicznym, a co ma źródło w kłamstwie, zakłamaniu, hipokryzji. Nie wolno kłamać, ale przecież wciąż kłamiemy, życie składa się z wielkich kłamstw i drobnych kłamstewek. Człowiek zakłamany jest nieszczęśliwy i godny litości, ale też groźny dla innych i dla samego siebie. Szczególnie boli, kiedy kłamią ci, którzy powinni mówić prawdę dla dobra ogółu, dla pożytku społecznego, z szacunku dla drugiego człowieka i z bojaźni Bożej. Po politykach trudno dziś oczekiwać szczególnego przywiązania do prawdomówności. Wciąż oczekujemy go po Kościele. Tam hipokryzja jest jeszcze bardziej dewastująca niż w polityce. Musimy spojrzeć jej w oczy, wytknąć ją surowo i jasno, by umieć się bronić, by dać wyraz strapieniu, oburzeniu i niezgodzie”. – Jacek Leociak...(https://aros.pl/ksiazka/wieczne-strapienie-o-klamstwie-historii-i-kosciele)

Ciąg dalszy śledztwa Tomasza Piątka. Autor przedstawia rozwój i szczyt potęgi księdza Rydzyka od końca lat 90. do dzisiejszego dnia. To okres, w którym wpływy i finanse Rydzyka pozwalają mu oddziaływać bezpośrednio na politykę, kreować liderów, a nawet całe partie. Prawicowi politycy karnie się stawiają na każde jego wezwanie. A gdy trzeba zatańczą na imprezach Tadeusza Rydzyka tak, jak on im zagra. Piątek przedstawia sojuszników i współpracowników Tadeusza Rydzyka (jak senator Jan Maria Jackowski lub specjalista od geotermii Piotr Długosz). Omawia powiązania z Rosją. Bada zbieżność radiomaryjnej i kremlowskiej propagandy. Obnaża sieć biznesowo-politycznych relacji, którym Rydzyk zawdzięcza swą wyjątkową pozycję w polskim życiu publicznym i gospodarczym...(https://aros.pl/ksiazka/rydzyk-i-przyjaciele-wielkie-zniwo)

Ksiądz Władysław Bukowiński Apostoł Kazachstanu, Boży domokrążca, Vianney Wschodu, kapłan bez kościoła, wielokrotnie skazywany, ponad trzynaście lat spędził w łagrach. W 1955 mógł wrócić do Polski. Aresztowany, na pytanie śledczego - dlaczego nie wyjechał - odpowiedział, że uczynił to „dla pracy duszpasterskiej wśród tak bardzo jej potrzebujących, a niemających swoich kapłanów katolików Związku Sowieckiego”. Tak, tak, Bukowiński, zdemoralizowaliście dużo ludzi - odpowiedział sędzia. Wspomnienia z Kazachstanu napisał ksiądz Władysław Bukowiński na prośbę kardynała Karola Wojtyły podczas jednego z pobytów w Polsce - był wtedy obiektem inwigilacji Służby Bezpieczeństwa. Książka ukazała się w Paryżu, jako pierwsza publikacja wydawnictwa Spotkania. Jej maszynopis został przekazany Piotrowi Jeglińskiemu przez papieża Jana Pawła II...(https://aros.pl/ksiazka/wspomnienia-z-kazachstanu)