Problematyce zaburzeń odżywiania poświęcono niewiele miejsca w literaturze pedagogicznej. Odczuwalny brak badań pedagogicznych i pogłębionych analiz naukowych, odnoszących się do czynnika rodzinnego w procesie powstawania, rozwoju i leczenia anoreksji, stał się podstawowym wyznacznikiem dla przeprowadzenia badań i napisania tej książki...(http://www.empik.com/anoreksja-w-rodzinie-szurowska-beata,p1062506255,ksiazka-p)

Wszyscy myśleli, że Martin, który jako dziecko zapadł na dziwną chorobę, jest tylko pustą skorupą – ciałem sztucznie podtrzymywanym przy życiu. Nawet jego własna matka życzyła mu, aby wreszcie umarł. Tymczasem w pełni świadomy Martin przez 12 lat tkwił w sparaliżowanym ciele, które nie pozwalało mu na kontakt ze światem. Mimo tego, że znalazł się w najstraszniejszej i pozbawionej wyjścia pułapce, NIE STRACIŁ WIARY I NADZIEI. Nieprawdopodobna siła umysłu pozwoliła mu przetrwać. JEGO HISTORIA PORUSZYŁA CAŁY ŚWIAT i pojawiła się we wszystkich serwisach informacyjnych. Teraz jego BESTSELLEROWE WSPOMNIENIA trafiają wreszcie do rąk polskich czytelników...(http://www.matras.pl/chlopiec-duch-prawdziwa-opowiesc-o-cudownym-powrocie-do-zycia,p,236586)

Wzruszająca i niosąca nadzieję historia prawdziwa Jeden jest ciężko chory. Drugi stracił łapę. Razem odzyskali sens i radość życia. Styczniowej nocy 2012 roku pięciomiesięczny owczarek anatolijski został przywiązany do torów kolejowych. Maszynista dostrzegł psa o kilka chwil za późno… Jednak szczeniak cudem przeżył, choć weterynarzom nie udało się uratować tylnej łapy. Na apel na Facebooku odpowiedzieli Colleen Drummond i Will Howkins. I tak Haatchi zamieszkał w ich domu. Colleen i Will razem wychowują ośmioletniego Owena, syna Willa. Chłopiec cierpi na rzadką genetyczną chorobę, która powoduje ciągłe napięcie mięśni, ból, zniekształca twarz i ciało. Owen był zamknięty w sobie i bardzo samotny. Ale kiedy pojawił się Haatchi, od razu pokochał okaleczonego, cudem uratowanego psa. A Haatchi, jak się potem okazało, miał uratować jego... Mały chłopiec i wielki pies. Niezwykli przyjaciele, którzy kocha-ją się bezwarunkowo. Mimo cierpienia – radośni, pełni życia, otoczeni mnóstwem serdecznych ludzi poruszonychhistorią ludzkiej dobroci i psiego hartu ducha. Opowieść o nich spisała w 2014 roku Wendy Holden, autorka trzydziestu książek dokumentalnych i biograficznych. Chłopiec i pies trafił na 1. miejsce brytyjskich list w kategorii biografii. Książka wywołała ogromny odzew medialny i społeczny...(http://www.matras.pl/chlopiec-i-pies,p,221582)

Historia, która się nie śniła filozofom… Renata, pochodząca z małej wsi na Kaszubach studentka filozofii, żyje beztrosko, a kolejne dni upływają jej na pisaniu doktoratu i opiece nad psem. Nic nie zapowiada przełomu w jej życiu, aż do momentu gdy dziewczyna niespodziewanie zostaje... mamą czteroletniego chłopca, synka jej śmiertelnie chorej siostry. Przerażona macierzyńskimi obowiązkami, wie, że nie może się poddać. A to dopiero początek serii zaskakujących wydarzeń, jakie przygotował dla niej los! Wkrótce bowiem Renata poznaje historię tajemniczego mężczyzny, która nie pozwala jej opędzić się od myśli, że oto gdzieś, hen daleko, żyje jej bratnia dusza. Ktoś, kto mógłby ją zrozumieć jak nikt inny na świecie... Ale czy rzeczywistość okaże się równie fascynująca jak opowieść, która tak zauroczyła Renatę? „Głośny dźwięk telefonu przyspieszył oddech Reni. Czuła, że krew dudniąca w uszach zaraz eksploduje i rozsadzi jej bębenki. Jeszcze raz z niedowierzaniem spojrzała na zegarek. Ktoś dzwoni o tej porze? W ogóle ktoś do niej dzwoni? Niby kto? – Cześć! – Lidzia? – Renata oniemiała z wrażenia. – Witaj! Fajnie cię słyszeć. – Nie odzywałam się długo, przepraszam. – Zauważyłam. No cóż, różnie bywało, ale nie chowam urazy – odrzeka Renia. – Cieszę się, że tak myślisz. Słuchaj, chciałam ci coś powiedzieć. – Coś się stało? – Renata domyślała się, że coś musiało się stać, skoro po dwóch latach nieodzywania się siostra telefonuje do niej w środku nocy!”...(https://aros.pl/ksiazka/dialogi-z-czarnym-platonem)

Zapadająca głęboko w pamięć, poruszająca opowieść o miłości wystawionej na najcięższą próbę. W roku 2005 Jill Anderson stanęła przed sądem w Leeds, oskarżona o zabójstwo męża. Paul Anderson, 43-letni lingwista, od wielu lat cierpiał na zapalenie mózgowo-rdzeniowe oraz zespół ustawicznego zmęczenia, z powodu choroby kilkakrotnie usiłował popełnić samobójstwo. Pewnego dnia, korzystając z nieobecności żony, zażył śmiertelną dawkę leków. Po powrocie Jill powiedział jej, że „tym razem wziął dosyć”, i błagał, żeby nie wzywała pomocy. Uszanowała jego życzenie i - choć trawiona rozpaczą - pozwoliła mu odejść. Wkrótce potem doświadczyła na sobie surowości prawa: wielokrotnie przesłuchiwana, została pozbawiona paszportu i stanęła wobec perspektywy spędzenia nawet 15 lat w więzieniu. Jej historię śledziły media z całego kraju; choć ze względu na stan zdrowia nie mogła uczestniczyć we własnym procesie, ława przysięgłych jednogłośnie uznała ją za niewinną. Ta książka to spisana przez Jill opowieść o nadzwyczajnej emocjonalnej wędrówce, elegancka i zarazem wstrząsająca. Suche stenogramy przesłuchań przeplatają się z historią miłości Paula i Jill, oraz z opisami wczesnych, szczęśliwych lat ich związku, kiedy jeszcze nie musieli stawić czoła koszmarowi choroby, na którą medycyna nie zna lekarstwa. Po lekturze tej zaskakująco szczerej książki czytelnik musi zadać sobie pytanie: „Co ja zrobiłbym na jej miejscu?”...(http://www.empik.com/dotrzymana-obietnica-anderson-jill,p1118416336,ksiazka-p)

Publikacja poświęcona jest problematyce funkcjonowania dzieci z ADHD oraz ich rodzin. Przedstawiono w niej interdyscyplinarne spojrzenie na istotę zaburzenia w odniesieniu do najnowszych koncepcji biologicznych, psychologicznych i pedagogicznych. Poruszono najważniejsze zagadnienia dotyczące etiologii, symptomatologii, a także wsparcia i terapii dziecka z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej. Rozważania na temat rodziny podjęto w ujęciu systemowym, zakładającym wzajemność wpływów wszystkich członków stanowiących system rodzinny. Na podstawie przeprowadzonych badań nakreślono warunki wychowawcze typowe dla rodzin z dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo. Wyodrębniono charakterystyczne cechy funkcjonowania społecznego, edukacyjnego oraz emocjonalnego dzieci z ADHD, a także podjęto próbę zdiagnozowania sytuacji psychospołecznej ich rodzeństwa. Zebrany materiał umożliwił także przybliżenie czynników wpływających na relacje między rodzeństwem. Dzięki przyjęciu takiej perspektywy badawczej podkreślono znaczenie problemów każdego członka rodziny, w której wychowywane jest dziecko z dysfunkcją. Praca jest interesującym, opartym o badania autorskie źródłem do wykorzystania zarówno przez teoretyków i praktyków podejmujących działania mające na celu wspieranie procesu terapeutycznego dzieci z ADHD i innymi zaburzeniami w rozwoju...(http://www.empik.com/dzieci-z-adhd-i-ich-rodzenstwo-pawlak-piotr,p1125569928,ksiazka-p)

Pierwsza książka, którą powinieneś przeczytać, gdy u twojego dziecko zdiagnozowano autyzm. Pełna przenikliwych spostrzeżeń, współczucia i humoru, ponadczasowa książka opisująca „dziesięć rzeczy”, które pomagają zrozumieć – nie zdefiniować – dzieci z autyzmem. W odróżnieniu od innych publikacji na temat autyzmu pozwala spojrzeć na świat oczami dziecka, usłyszeć jego głos, który w narastającej wokół autyzmu wrzawie często bywa niesłyszany. Publikacja Ellen Notbohm powinna się stać obowiązkową lekturą wszystkich rodziców, krewnych, pracowników społecznych, nauczycieli oraz terapeutów dzieci z autyzmem...( http://www.empik.com/dziesiec-rzeczy-o-ktorych-chcialoby-ci-powiedziec-dziecko-z-autyzmem-notbohm-ellen,p1137348896,ksiazka-p)

Dzieciństwo kojarzy nam się z bezpieczeństwem. Z beztroskim światem zabawy, chronionym przez dorosłych, w którym nic złego nie może się zdarzyć. Czasem jednak codzienność i poczucie bezpieczeństwa zaczynają się niepokojąco chwiać. Ma to miejsce zwłaszcza w sytuacjach, gdy w rodzinie dzieje się inaczej niż dotychczas. Pojawiają się wtedy stawiane przez dzieci pytania, na które dorośli nie umieją lub boją się odpowiadać. No bo jak powiedzieć prawdę?? I czy w ogóle trzeba?? I jak to zrobić, żeby nie zabolało...? Przychodzi jednak moment, kiedy pytania stawiane przez dzieci wymuszają niejako konieczność nauczenia się rozmów z nimi, przygotowania dzieci i siebie na chorowanie, cierpienie i życie po odejściu kogoś ukochanego. Kontakt z chorymi przewlekle uczy prawdy, do której nikogo nie trzeba przekonywać: że diagnoza choroby przewlekłej i możliwość śmierci zaskakują zawsze, w każdym momencie ludzkiego życia. Są jak wybuch wojny, kiedy cały dotychczasowy świat staje na głowie. Książka nie stanowi antidotum na ból i cierpienie, których uczestnikami stają się dzieci. Nie jest też książką ze złotymi, zawsze skutecznymi metodami. Jest jednak pewną propozycją, jak zadbać o dzieci w tak trudnej dla nich sytuacji. Poradnik kierujemy do rodzin, w których pojawia się choroba przewlekła i śmierć, które stają wobec trudnej konieczności rozmowy z dziećmi o chorobie i ewentualnej śmierci. Może ona również posłużyć osobom pracującym na co dzień z dziećmi, które miały lub mają kontakt z chorobą i cierpieniem w swoim otoczeniu: wychowawcom, nauczycielom i pedagogom, pielęgniarkom i lekarzom, osobom duchownym, psychologom i innym, którzy takiej wiedzy poszukują...(https://aros.pl/ksiazka/jak-rozmawiac-z-dziecmi-o-chorobie-cierpieniu-i-smierci)