Moją dawną rezerwę odczuwaną w stosunku do pierwszych, amatorskich prób leczenia muzyką niwelowały stopniowo kolejne wydarzenia. (…) Przełomowym elementem w mojej edukacji muzykoterapeutycznej stała się złożona mi propozycja oceny pracy pt. „Muzykoterapia”. Między wglądem a inkluzją, którą – przyznaję – przyjąłem z dużym zaciekawieniem i przeczytałem z ogromną przyjemnością i – wzrastającą w miarę zapoznawania się z kolejnymi artykułami – satysfakcją. (…) Otrzymujemy dzieło obszerne, wielowątkowe, wartościowe i potrzebne. Ze względu na rozmiar nie jest to księga przeznaczona do przeczytania „jednym tchem”, ale też nie takie było jej przeznaczenie. Autorom nie chodziło wszak o stworzenie zbioru zamkniętego ani wyczerpującego podjętą problematykę, ale wzbudzenie w czytelniku pogłębionej refleksji, zachęcenia do wielokrotnego powracania do przeczytanych już rozdziałów, zależnie od potrzeb. Głęboko wierzę, że ten cel zostanie osiągnięty. Z recenzji prof. dr. hab. Leszka Bajona Praca stanowi istotny wkład w badania nad społecznymi konsekwencjami muzykoterapii. Zainteresowanie tą tematyką znajduje uzasadnienie zarówno ze względu na poszukiwanie paradygmatu umożliwiającego łączenie procesów inkluzji społecznej z muzykoterapią, jak i pogłębiania wiedzy ekonomicznej, socjologicznej czy psychologicznej dotyczącej procesów włączania poszczególnych grup społeczno-ekonomicznych w nurt życia społeczeństwa. W tym kontekście podjęta tematyka ma znaczne zadanie aplikacyjne, ponieważ może stanowić cenną wskazówkę przy doborze instrumentów, które w najbardziej efektywny sposób pomogą na włączanie się w życie, tym samym zmniejszając grupę jednostek pozostających na marginesie. (…) Autorzy zakładają, że inkluzja wiąże się z gotowością i motywacją do włączania, zdolnością do uczenia się i nabywania cech inkluzyjnych. Słusznie zwracają uwagę, że potrzebne jest wsparcie w ściśle określonych sytuacjach, bez którego nie jest możliwa spójność społeczna. (…) Patrzą na to zjawisko wielostronnie, interdyscyplinarnie i przez pryzmat wielości form wykluczenia społecznego. Już na wstępie zaznaczając, że „jest to proces, który zaczyna się w głowach”. Z recenzji dr. hab. Sławomira Kalinowskiego...(http://www.empik.com/muzykoterapia-miedzy-wgladem-a-inkluzja-cylkowska-nowak-miroslawa-strzelecki-wojciech,p1144409098,ksiazka-p)

Pola jest piękna, bogata i sławna. Młoda ­wokalistka pop ma powody do zadowolenia - jej płyty nie schodzą z list bestsellerów, a sale koncertowe wypełniają się po brzegi. Sukcesy, o których dziewczyny w jej wieku mogą tylko pomarzyć, nie dają jednak Poli szczęścia. Nadużywająca alkoholu gwiazda po jednej z imprez doprowadza do wypadku samochodowego. W ramach zasądzonej kary przez dwa miesiące musi pracować społecznie w ośrodku leczenia uzależnień. Gdzieś na końcu świata, wśród młodych ludzi z problemami, Pola poznaje Borysa, instruktora prowadzącego zajęcia z muzykoterapii, z którym ma współpracować. To, co początkowo uzna za przekleństwo losu, pewnego dnia okaże się dla niej wybawieniem. A wszystko dzięki miłości do muzyki. Dzięki miłości. W filmie Na chwilę, na zawsze w reżyserii Piotra Trzaskalskiego, Polę zagrała Martyna Byczkowska, a postać Borysa stworzył Paweł Domagała. Aktor i muzyk jest również pomysłodawcą i współtwórcą scenariusza. W pozostałych rolach wystąpili m.in. Olaf Lubaszenko, Kinga Preis i Ireneusz Czop. Film ma swoją premierę 15.07.2022r...(https://lenaczyta.pl/Na-chwile-na-zawsze-p149226)