„Z wielką przyjemnością przyjąłem propozycję współpracy z Wydawnictwem MedPharm Polska na okoliczność polskiego wydania książki pt. Depresje z serii Opieka Farmaceutyczna, autorstwa Jutty Lehnen. Jest to pozycja szczególna, bo adresowana do farmaceutów pracujących w aptekach, którzy w sposób pośredni współuczestniczą w procesie leczenia. W przypadku psychiatrii jest to ważna rola, gdyż może wzmocnić przekaz płynący od lekarza odnośnie znaczenia terapii farmakologicznej, co niejednokrotnie bywa kwestionowane przez pacjenta. Sytuacje takie nie należą do rzadkich, szczególnie wśród pacjentów z depresją, wykazujących obawy i ostrożność wobec proponowanych metod leczenia. Depresja występuje powszechnie i dotyka średnio co dwudziestą osobę dorosłą w populacji, a zatem jest to ogromna grupa potencjalnych konsumentów leków przeciwdepresyjnych, czyli klientów aptek. Dlatego wiedza na temat zaburzenia, mechanizmów odpowiedzialnych za jego powstawanie i obraz kliniczny oraz możliwości leczenia, ale przede wszystkim przyjazna dla odbiorcy forma przekazu stanowią o wielkiej wartości tej książki. Należy też podkreślić, że Redakcja zadbała, aby wszystkie wymieniane w książce międzynarodowe nazwy leków miały odpowiedniki handlowe występujące w polskim indeksie leków, co stanowi dodatkowy jej walor. Jestem przekonany, że książka ta przyczyni się do lepszego poznania problematyki zaburzeń depresyjnych przez farmaceutów, pracowników aptek i będzie dodatkowym elementem wzmacniającym szeroko rozumianą więź terapeutyczną z pacjentem.”...(https://aros.pl/ksiazka/depresje)

Publikacja przedstawia główne założenia, cele i etapy pracy terapeutycznej ze sprawcami przemocy domowej. Autorka omówiła skuteczne formy pomocy psychologicznej udzielane sprawcom przemocy domowej. Przegląd niektórych propozycji opracowanych i realizowanych w Ameryce i Europie wskazuje, że istnieje duża potrzeba motywowania osób stosujących przemoc do podjęcia zmiany. Praca z ofiarą nie rozwiązuje problemu chociażby dlatego, że wiele z nich po okresach separacji powraca do związku ze sprawcą i nadal podlega przemocy. Sprawca może także szukać kolejnej ofiary lub prześladować tę samą osobę. Jak więc pomagać skutecznie? Kolejnym celem książki jest dokonanie przeglądu różnych stanowisk badawczych odnoszących się do osobowości sprawcy i ukazanie, że zgromadzona wiedza nadal nie daje satysfakcjonujących odpowiedzi, wyznacza jednakże dalsze kierunki badań pogłębiające rozumienie indywidualnych mechanizmów zachowań przemocowych. W kontekście pracy terapeutycznej ze sprawcą pozwala zaś znajdować uzasadnienie dla bardzo zróżnicowanych form pomocy proponowanej osobom stosującym przemoc.(http://aros.pl/ksiazka/diagnoza-i-psychoterapia-sprawcow-przemocy-domowej)

Książka ma na celu wzbogacenie warsztatu diagnostycznego wszystkich osób, które zawodowo zajmują się socjoterapią, a także nauczycieli i wychowawców na co dzień pracujących z dziećmi i młodzieżą oraz studentów, którzy wiążą swoją zawodową przyszłość z pracą o charakterze wychowawczo-terapeutycznym. Publikacja zawiera propozycje konkretnych narzędzi diagnostycznych, które można wykorzystać w trakcie procesu diagnostycznego dzieci w wieku przedszkolnym, szkolnym oraz młodzieży, a także w diagnozie kompetencji osoby socjoterapeuty...(http://www.empik.com/diagnoza-w-socjoterapii-opracowanie-zbiorowe,p1135713883,ksiazka-p)

Jaakko Seikkula i Tom Erik Arnkil należą do grupy pionierów, którzy kształtowali nowe, oparte na społeczności podejście do chorób psychicznych, zwłaszcza do początków psychozy u osób dorosłych. Szczególną cechą tego podejścia są dialogi między profesjonalistami a klientami oraz ich rodzinami, zwane otwartymi dialogami. Autorzy, czerpiąc obficie z prac Michaiła Bachtina, obszernie tłumaczą teoretyczne podstawy komunikacji dialogicznej. Najmocniejszą jednak stroną książki jest opisanie sposobu, w jaki zasady te przetransponowano na praktykę spotkań społeczności. Seikkula i Arnkil, po latach doświadczeń i badań nad skutecznością pracy terapeutycznej, przedstawiają model o udowodnionej przydatności i opisują techniki, dzięki którym model ten działa w praktyce. Przytaczają, na przykład, explicite pytania, jakie warto zadać pacjentowi, proponują, jak reagować na objawy psychotyczne i jaką przyjąć postawę wobec innych profesjonalistów, gdy praca sieci utknie w miejscu. […] Niniejsza książka jest rodzajem przewodnika, który ma ułatwić rozmowę osobom reprezentującym różne punkty widzenia...(https://aros.pl/ksiazka/dialog-sieci-spolecznych)

Ta książka nie jest poradnikiem. Bucay wciąga czytelnika w rozmowę. Ta książka to jednocześnie monolog, wykład, prowokacja i dialog, napisana prostym językiem, opatrzona jak zwykle u Bucaya przypowieściami i historiami. Mówi o tym, co możemy zrobić dla siebie, żeby nasze relacje były pełniejsze i dawały satysfakcję, żebyśmy sami mogli pełniej żyć. Nie zastąpi psychoterapii, ale pozwoli czytelnikowi wejść na drogę zrozumienia samego siebie. Ewa Canert-Łąka, psychoterapeutka...(http://www.matras.pl/droga-do-samozaleznosci-drogowskazy.html)

"DZIECI EKRANU" AUTORSTWA DR. NICHOLASA KARDARASA, SPECJALISTY DS. UZALEŻNIEŃ - TO WSTRZSAJCA ARGUMENTACJA, ŻE TECHNOLOGIA MA OGROMNY WPŁYW NA MÓZGI DZIECI - I TO WCALE NIE POZYTYWNY. Wszyscy je widzieliśmy: dzieci hipnotycznie wpatrzone w jarzące się ekrany w restauracjach, na placach zabaw i w domach naszych przyjaciół - a ich liczba wciąż rośnie. Oświetlone przez jarzący się blask buzie - dzieci ekranu - mnożą się niczym wirtualna plaga. Lecz za jaką cenę? Czy jest to jedynie nieszkodliwa rozrywka lub chwilowy szał, coś jak cyfrowe hula-hop? Niektórzy twierdzą, że jarzące się ekrany mogą nawet być dobre dla dzieci - stanowiąc rodzaj interaktywnego narzędzia edukacyjnego. Nie wierz im. W tej książce, dr Nicholas Kardaras bada ogromny wpływ technologii - zwłaszcza technologii ekranowej, nieodpowiedniej dla młodego wieku, z całą tą jarzącą się wszechobecnością - na mózgi całego pokolenia. Badania przeprowadzone metodą neuroobrazowania dowodzą, że stymulujące jarzące się ekrany są tak samo dopaminergiczne (aktywujące dopaminę) dla ośrodka przyjemności w mózgu jak seks. Rosnąca liczba badań klinicznych koreluje technologię ekranu z takimi zaburzeniami jak ADHD, uzależnienia, niepokoje, depresja, wzmożona agresja, a nawet psychoza. Co jednak szokuje najbardziej, najświeższe badania przeprowadzone metodą neuroobrazowania nie pozostawiają wątpliwości, że nadmierne obcowanie z ekranem może neurologicznie uszkodzić rozwijający się mózg młodej osoby tak samo jak uzależnienie od kokainy. Kardaras zanurza się w socjologiczne, psychologiczne, kulturowe i ekonomiczne czynniki związane z globalną epidemią technologiczną, mając na celu zbadanie wpływu całej naszej wspaniałej, lśniącej nowej technologii na dzieci...(https://aros.pl/ksiazka/dzieci-ekranu-jak-uzaleznienie-od-ekranu-przejmuje-kontrole-nad-naszymi-dziecmi---i-jak-wyrwac-je-z)

Problematyka publikacji porusza zagadnienie współwystępowania zaburzeń rozwojowych u dzieci. Tematyka ta, coraz częściej staje się przedmiotem zainteresowań wielu badaczy, diagnostów i terapeutów, tym bardziej, iż w praktyce klinicznej spotykamy coraz większą grupę dzieci, u których stwierdza się występowanie objawów kryterialnych przypisanych więcej niż jednemu zaburzeniu. Łączne występowanie kilku zaburzeń zdecydowanie modyfikuje proces rozwoju i funkcjonowanie dziecka na każdym jego etapie. Określenie profilu owego procesu rozwojowego oraz skali charakterystycznych objawów, ma centralne znaczenie do diagnozy klinicznej dziecka, a w szczególności diagnozy różnicowej. Wobec złożoności patomechanizmu odpowiedzialnego za współwystępowanie zaburzeń rozwoju u dzieci, grupa badaczy podjęła rozważania nad dylematami diagnostycznymi na styku takich zaburzeń, jak: autyzm, zespół Aspergera, zaburzenia semantyczno – pragmatyczne, niewerbalne trudności w uczeniu się, ADHD, centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego, opóźnienia w rozwoju, autyzm atypowy, schizofrenia wczesnodziecięca, zaburzenia zachowania oraz zaburzenia psychotyczne. Pewna część rozważań została poświęcona zaburzeniom współwystępującym w chorobie przewlekłej, mózgowym porażeniu dziecięcym, dyslalii rozszczepowej oraz przy defektach wzroku. Zamiarem autorów było przybliżenie Czytelnika do odpowiedzi na nurtujące go pytania o rozwój dzieci z zaburzeniami łączonymi. Książka adresowana jest do specjalistów różnych dziedzin – lekarzy, w tym głównie pediatrów, neurologów i psychiatrów dziecięcych, ponadto do psychologów klinicznych, pedagogów specjalnych, neurologopedów, rehabilitantów, a także do studentów, powyższych specjalności.(http://www.empik.com/dzieci-z-zaburzeniami-laczonymi-trudne-sciezki-rozwoju-opracowanie-zbiorowe,p1059290178,ksiazka-p)

Autorzy pokazują, jak wykorzystać ogólną wiedzę na temat zmiany zachowań - zwłaszcza model etapów zmiany − aby skutecznie leczyć zaburzenia związane z nadużywaniem substancji psychoaktywnych. Książka zawiera cenne dla klinicystów informacje dotyczące oceny klientów, zwiększania ich motywacji i zaangażowania oraz strategii terapeutycznych, które przynoszą najlepsze rezultaty na różnych etapach wychodzenia z nałogu. Uczy, jak pracować z pojedynczymi osobami, grupami osób, parami i rodzinami oraz jak leczyć uzależnionych o szczególnych wymaganiach - osoby popełniające przestępstwa pod wpływem substancji psychoaktywnych oraz kobiety nadużywające alkoholu i narkotyków. Praca ta, oparta na najnowszych teoriach i badaniach naukowych, powinna się stać lekturą obowiązkową wszystkich specjalistów zajmujących się leczeniem uzależnień, w tym psychologów klinicznych, pracowników socjalnych, pielęgniarzy i pielęgniarek z oddziałów psychiatrycznych, terapeutów i psychiatrów. Może też być doskonałym materiałem pomocniczym dla wykładowców prowadzących zajęcia na temat nadużywania substancji psychoaktywnych oraz sposobów leczenia uzależnień w ramach studiów i szkoleń podyplomowych...(http://www.matras.pl/etapy-zmiany-w-terapii-uzaleznien-wybor-i-planowanie-interwencji,p,241145)

Peter A. Levine, wybitny amerykański psychoterapeuta, w swojej kolejnej książce dokonuje głębokiej syntezy wiedzy naukowej, psychoterapeutycznej oraz duchowej. Na przestrzeni około pięćdziesięciu lat pracy z osobami, które doświadczyły w swoim życiu poważnej traumy, dr Levine osiągnął swoiste mistrzostwo. Sposób, w jaki podchodzi do swoich klientów, jest przepojony głębokim humanizmem, współczuciem, uważnością i szacunkiem. To dzięki serdecznemu ciepłu, które wypływa z serca wybitnego psychoterapeuty i które jest odczuwalne na stronach jego książki, oraz dzięki jego rozległej wiedzy naukowej i praktycznej, możliwe staje się skuteczne uzdrawianie osób, które doznały głębokich szkód psychicznych i tkwią w okowach traumatycznego cierpienia. Dr Levine potrafi skutecznie pomóc ofiarom przemocy seksualnej, osobom, które doznały szoku na skutek zamachów terrorystycznych czy też dzieciom i osobom młodym, które mają za sobą szereg sytuacji traumatycznych, spowodowanych różnorodnymi nadużyciami i przykrymi, losowymi wypadkami.(http://www.empik.com/glos-wnetrza-jak-cialo-uwalnia-sie-od-traumy-i-odzyskuje-zdrowie-levine-peter-a,p1139950598,ksiazka-p)

Prezentowany w książce model psychoterapii uzależnienia jest koncepcją integracyjną, w której autorzy starają się połączyć idee i rozwiązania praktyczne pochodzące z wielu źródeł, szczególnie związanych z: (1) założeniami i doświadczeniami Programu 12 Kroków AA; (2) podejściem behawioralno-poznawczym i teorią społecznego uczenia się; (3) psychoterapią humanistyczno-egzystencjalną; (4) podejściem psychodynamicznym.(http://www.empik.com/integracyjna-psychoterapia-uzaleznien-teoria-i-praktyka-opracowanie-zbiorowe,p1062506592,ksiazka-p)