Ocenianie osiągnięć uczniów jest najtrudniejszym zadaniem nauczyciela. Oczekiwania, co do jakości oceniania w szkole są bardzo wysokie. Uczniowie, ich rodzice, władze szkolne i opinia publiczna chcą wierzyć, że nauczyciel uznaje wartość wszystkich swoich obowiązków, potrafi zdobyć pełną informację o wynikach nauczania i skutecznie unika jakichkolwiek uprzedzeń wobec uczniów. Niełatwo sprostać tym oczekiwaniom. Ocena szkolna powinna być jednoznaczna dla wszystkich jej odbiorców. W ich poczuciu to symbol słowny lub liczbowy mówi jasno, czy cel został osiągnięty, natomiast potok słów ukrywa wartość uzyskanego wyniku. Wielu uczniów potrzebuje sukcesów i zachęt, które mogłyby w nich obudzić zainteresowanie przedmiotem. Ocena, jak wiedzą nauczyciele, pełni dla nich funkcję głównego motywatora. To dotyczy zwłaszcza najmłodszych, niedojrzałych do samoregulacji, lecz motywacja jest chwiejna w każdym wieku i niezbędne bywają jej wzmocnienia z zewnątrz. Oceniając osiągnięcia uczniów, nauczyciel ocenia zarazem swoją pracę. Zdaje więc sobie sprawę z tego, że osoby z zewnątrz mogą uznać niskie oceny uczniów za jego porażkę dydaktyczną, a wysokie oceny za brak należytych wymagań. Jedne i drugie obawy deformują ocenianie, zwężając jego skalę. Te oraz inne zagadnienia związane z ocenianiem szkolnym będą przedmiotem tej książki. W gąszczu faktów, poglądów i ryzykownych zachowań pedagogów potrzebny jest psychologiczny poradnik oceniania. Autor wciąga czytelnika w dyskusję edukacyjną, która dotyczy wpływu nauczyciela na ucznia. Ocenianie daje szansę wzmocnienia tego wpływu, ale by to uzyskać, trzeba wiedzy i doświadczenia. Poradnik jest przeznaczony dla wielu odbiorców: psychologów, którzy będą mogli wykorzystać swoją wiedzę naukową do pogłębiania teorii i ulepszania praktyki oceniania szkolnego; nauczycieli, kandydatów i tych czynnych zawodowo, którzy zechcą wzbogacić swoje przygotowanie pedagogiczne o psychologiczne podstawy systemów oceniania osiągnięć uczniów; studentów pedagogiki poszukujących wiedzy, która może uzasadnić ich dążenie do rewizji tradycyjnych systemów oceniania szkolnego; wykładowców pedagogiki, którzy mogą chcieć porównać poglądy autora książki ze swoimi przekonaniami; członków komisji egzaminacyjnych, pragnących dokonać jasnego odróżnienia treści i funkcji egzaminu zewnętrznego od oceniania wewnątrzszkolnego; władz szkolnych i pracowników nadzoru pedagogicznego potrzebujących wsparcia w poszukiwaniu nowych rozwiązań w dziedzinie oceniania osiągnięć uczniów i nauczycieli...(https://aros.pl/ksiazka/jak-pomagac-a-nie-szkodzic-uczniom-ocenianiem-szkolnym)

Problematyką osobowości nauczyciela zajmowali się głównie psycholodzy. Pierwsze polskie dociekania w tym zakresie odnoszą się nie do osobowości, lecz do „duszy” nauczyciela. Później pojawiły się prace traktujące o jego „instynkcie” i „typie antropologicznym”. Przedmiotem kolejnych rozważań stał się „talent” nauczyciela i wreszcie zaczęto zajmować się nauczycielską „osobowością”. Pojmowano ją zresztą rozmaicie – jako strukturę, w której dominującą rolę odgrywają czynniki biologiczne bądź psychologiczne, pedagogiczne czy społeczne. W badaniach nad zawodem nauczyciela prowadzonych w ostatnich kilkudziesięciu latach daje się zauważyć zjawisko odchodzenia od badań normatywno-spekulatywnych, opartych na rozumowaniu dedukcyjnym, i podejmowaniu badań empirycznych, opartych na rozumowaniu indukcyjnym. W re?eksji nad nauczycielem mamy do czynienia z przesuwaniem się punktu ciężkości z prób nakreślenia obrazu idealnego nauczyciela w kierunku badań empirycznych czynnych zawodowo rzeczywistych nauczycieli, kończących się z reguły próbami typologii. […] Jeden z najwybitniejszych twórców polskiej pedeutologii – Jan Władysław Dawid – w swoim dziele O duszy nauczycielstwa pisał, że: „Istotą nauczycielskiego powołania jest miłość dusz ludzkich”. Ta miłość do wychowanków stanowiła dla autora fundament efektywności pracy wychowawczej i motywację do samokształcenia nauczyciela. […] W ostatnich latach odnotowuje się coraz częściej badania nad rzeczywistym nauczycielem. Analizuje się jego czynności zawodowe i poszukuje czynników warunkujących większą efektywność pracy. W badaniach tych coraz wyraźniej eksponuje się aspekt prakseologiczny. Szuka się odpowiedzi na pytania: co powinien wiedzieć i umieć dobry nauczyciel określonej specjalności? Jak poszczególne czynności związane z wykonywanym zawodem powinien wykonywać, aby działać sprawnie i skutecznie? Jakie kompetencje moralne, społeczne i komunikacyjne powinien posiadać? Przy zastosowaniu w badaniach metody indukcyjnej stwierdzono rzeczywiste cechy konkretnych nauczycieli lub grup nauczycielskich. Pokazano czynniki warunkujące osiąganie sukcesów pedagogicznych, wskazano na zależności między cechami osobowo-zawodowymi i niektórymi czynnikami zewnętrznymi a rezultatami pracy. […] Jak pisze autor Nauczyciel dokonały publikacji Janusz Bielski cech efektywnego nauczyciela poszukuje się również dzisiaj, ale coraz częściej pojawiają się u badaczy przekonania, że cechy te nie są wrodzone i że można je wykształcić w procesie przygotowania zawodowego. Głównym przedmiotem współczesnych badań staje się rzeczywisty nauczyciel, działający w konkretnych warunkach. Odrzuca się założenie, że nauczyciel jest z natury doskonały. Wytworzył się też „realistyczny” stosunek do jego pracy dydaktyczno-wychowawczej, z pewnym odcieniem krytycyzmu. Nauczyciel, który nie najlepiej wykonuje swoje zadania, może spotkać się z brakiem akceptacji nie tylko ze strony swoich zwierzchników. Powstała swego rodzaju społeczna presja na doskonalenie się w zawodzie. Coraz częściej odrzuca się pogląd o istnieniu jakiegoś jednego warunku decydującego o efektach pracy zawodowej nauczyciela, a przyjmuje się założenie, że rezultaty pracy uwarunkowane są całym zespołem różnorodnych czynników...(https://www.empik.com/nauczyciel-doskonaly-bielski-janusz,p1140405298,ksiazka-p)

Prowokujące spojrzenie na nowy zdigitalizowany krajobraz dzieciństwa ze wskazówkami, jak się w nim poruszać. Opierając się na przełomowych badaniach w dziedzinie ekonomii, psychologii, filozofii oraz edukacji, Jordan Shapiro w „Nowym dzieciństwie” pokazuje, jak technologia prowadzi ludzkość w kierunku świetlanej przyszłości, w której nasze dzieci będą mogły tworzyć nowe, lepsze modele globalnego zaangażowania obywatelskiego, łączności i społeczności. Shapiro oferuje konkretne, praktyczne rady, jak efektywnie wychowywać i edukować dzieci w zglobalizowanym nowym świecie oraz zapewnia narzędzia i techniki wykorzystywania technologii do komunikowania się z dziećmi i pomagania im w nauce i rozwoju. Porównuje on obecny okres do innych wielkich technologicznych rewolucji w historii ludzkości i przedstawia zabawne mikro-historie elementów kultury takich jak piaskownica, malowanie palcami, rodzinny obiad i inne. „Nowe dzieciństwo” prezentuje dający nadzieję kontrapunkt dla bojaźliwego załamywania rąk, które charakteryzuje współczesną narrację dotyczącą dzieci i technologii i przedstawia aktualny, inspirujący i pozytywny obraz dzisiejszych dzieci, które będą gotowe stworzyć świat postępowy, różnorodny, znaczący i połączony na wiele różnych sposobów, świat, którego dzisiejsi dorośli nie są w stanie sobie wyobrazić. Dr Jordan Shapiro jest uznanym na świecie amerykańskim autorem i badaczem. Wykłada w Temple University's Intellectual Heritage Program, w latach 2012-2017 pisał dla Forbes na temat globalnej edukacji, cyfrowej zabawy i życia rodzinnego. Mieszka w Filadelfii z dwoma synami...(https://aros.pl/ksiazka/nowe-cyfrowe-dziecinstwo-jak-wychowywac-dzieci-by-radzily-sobie-w-usieciowionym-swiecie)

Rodzina jest najważniejszą wartością, a osiągnięcia są jednym z kluczowych wymiarów ludzkiego życia. Autorzy odpowiadają na pytanie, jakie postawy i relacje rodzicielskie wiążą się z wysokimi osiągnięciami szkolnymi. Książka jest cennym źródłem informacji o specyfice rodziny dzieci zdolnych, nie tylko dla specjalistów, ale również rodziców i nauczycieli.

Czy chcielibyście być uczniami we własnych klasach? Czy Was samych wciągnąłby sposób, w jaki przekazujecie wiedzę? A może tak samo z utęsknieniem czekacie na koniec lekcji jak Wasi słuchacze znudzeni tematem? Pernille Ripp w książce "Uczyć się z pasją. Jak sprawić, by uczenie się było fascynującą podróżą" pokazuje początkującym oraz doświadczonym nauczycielom, jak przekształcić swoje klasy w miejsca przyjazne i sprzyjające twórczej pracy, w których uczniowie współdecydują o procesie nauczania. Proponuje wprowadzenie fundamentalnych zmian w funkcjonowaniu klasy, dzięki którym nauka z frustrującego obowiązku zmieni się w podniecające wyzwanie. Autorka odwołuje się w publikacji do swoich doświadczeń uczennicy, nauczycielki i matki. Otwarcie opisuje przemianę, którą sama przeszła, i dokładnie pokazuje, na czym polegają codzienne zmagania każdego pedagoga. I chociaż jest to książka dla wszystkich uczestników szkolnego życia, szczególnie skorzystają z niej właśnie nauczyciele, którzy stając każdego dnia przed swymi uczniami, próbują przekazywać wiedzę w sposób angażujący i pełen uwagi...(http://www.empik.com/uczyc-sie-z-pasja-jak-sprawic-by-uczenie-sie-bylo-fascynujaca-podroza-ripp-pernille,p1148244602,ksiazka-p)